De otro color
Porta
In een andere kleur
Ja, Het gaat niet om de leeftijd. Als een trek me naar een andere wereld brengt
Is het normaal dat ik dit schrijf, toch? Ja, Porta, Soma, Mizok, Córdoba en Barna, Ja
Alles verandert van kleur, het is niets zoals ze het je vertellen
Ik zou gelukkig willen zijn in een andere realiteit
Ver weg van waar ik ben, afgezonderd van al het kwaad
Dat me pijn wil doen en jij niet aan mijn kant van het glas zult staan
Ik zie een heldere lucht met tranen in mijn ogen
Ik zie vaag, de wolken verbergen de zon en in mijn woede
Is jouw beeld, gegrift in mijn hart
Onderaan klopt het nog steeds alleen uit verplichting
Ik blijf denken aan een misschien, aan een misschien
Of een 'ik hou van je' van jou oprecht was
Achterblijft het verleden en ik blijf bij hem
Vastgehouden tussen een beeld vastgelegd op een ander papier
Ik zie het regenen maar ik beweeg niet eens
Ik zie de uren voorbijgaan, tel elke minuut
Elke seconde wordt alles donkerder
Ik weet dat het moeilijk is om verder te gaan zonder vrienden
Het is alleen een vel papier dat naar me luistert, misschien begrijpt hij me
En begrijpt dat ik alleen maar de neiging heb om mijn aderen door te snijden
Weten of het waar is of niet dat in je leven momenten voorbijgaan
In slechts een ogenblik waarin je gelukkig lijkt
Glunderend naar een toekomst die niet bestaat
Maar nee, ik ben geen lafaard ook al blijf ik verdrietig
Ik blijf me opsluiten, huilend in een lange stilte
Ik wil sterk zijn, dat weet ik, maar die wil is terughoudend
Toch ga ik door ondanks elk ongemak
Dat mijn pad kruist, blijf ik vastberaden en glimlachend
Maar alleen in de dromen waarin ik je naast me zie
Ik blijf geloven in die dromen, ik accepteer niet dat ik je verloren ben
Ik ben een verloren kind op zoek naar vrienden, ziel en hart
Een kind dat het geloof, de inspiratie verloor
Een passie, al mijn dromen zijn gebroken
De illusie doofde, stierf, veranderde je foto in een andere kleur
Ik herinner me nog die afscheid, dat koude en droge afscheid
Die afscheidswoorden zonder een simpele omhelzing, een simpele kus
De afwezigheid van genegenheid, jouw afstand, jouw woorden
Het missen van iets waarvoor je al niets meer bent
Voor een vrouw raakte ik verslaafd aan alles wat ik haatte
Nu denk ik aan pijn, zie alles in een andere kleur
Elke trek is een verlichting, een verdoemenis
Zelfs heb ik medelijden met mezelf, God kom en snijd mijn aderen door
Ik rijd op een zee van angsten binnen mijn ziekte
Het enige waar ik bang voor ben is wennen aan de eenzaamheid
Ik vraag me af, wat is er met me aan de hand? En ik weet wat ik verberg
Want ik geloof dat mijn hemel op centimeters van de bodem ligt
Ik houd je hand vast en onze lichamen dansen samen
En ik zwijg, ik voel me vulgair terwijl ik hoop zoek
Ik word verdrietig, ik geloof dat ik heb wat ik verdien
Ik ben het zat om te gehoorzamen en eruit te zien als een pop
Zo kan iedereen ontspannen schrijven
Vroeger was het leuk en nu voel ik me overweldigd
Mijn mond is droog, eindelijk vond ik in de inkt de rust
Ik vind in elke traan inspiratie en woorden
Als dat koude afscheid me pijn deed
Maar er zijn dingen die ik alleen tegen het papier zeg
Op het papier staat de uitroeiing die de demon heeft aangewezen
Maar je gaat slapen zonder iets geschreven en met slapeloosheid
Dus als elke dag een lijden is
Wil ik niet in een hart zijn dat niet voor mij klopt
Schrijven wordt zwaar, waarom word ik verliefd?
En elke seconde dat je niet bij me bent, verrot ik
Ik sta op de rand van een emotionele afgrond
Ik herinner me je glimlach terwijl je sliep en verder niets
Ik zou nooit moe worden om je prins op het witte paard te zijn
En tot de dood van je houden zie ik niet als een deugd
Zelfs voor jou zou ik mijn leven geven
Ik voel me elke omhelzing, elke afscheid een beetje leger
Ik mis wat ik liefheb
En wat kan ik doen als een 'ik hou van je' uit jouw mond kracht geeft aan mijn dynamo?
Voor een vrouw raakte ik verslaafd aan alles wat ik haatte
Nu denk ik aan pijn, zie alles in een andere kleur
Elke trek is een verlichting, een verdoemenis
Zelfs heb ik medelijden met mezelf, God kom en snijd mijn aderen door