Distancia

Ik haat het om te zien hoe de trein verder weg rijdt
En je tranen op het perron vallen
Ik weet niet of het lot bestaat, ik voel alleen dat ik van je hou
Als ik je aan het einde van het spoor zie, voel ik dat ik sterf

Kilometers in mijn hoofd worden verlangen naar jou
Het maakt me niet uit om soms te lijden om je te kunnen zien
Je in me voelen, ik heb je warmte nodig, zonder jou wordt het
Koud, als ik eerlijk ben wil ik me niet tevredenstellen
Je dichtbij voelen is niet verder weg willen gaan

Ik ga tot waar nodig is, alleen om bij je te zijn
Daarom geef ik niet op en ga ik deze weg verder
Er zijn obstakels, maar niets
Kan ons tegenhouden, niets kan ons stoppen, niets
Is sterk genoeg
Ik wacht op een enkele reis, maar zonder terugkeer

Waarom doe je zo je best om me te fucken?
Besef je niet dat in mijn verhaal alleen zij de baas is?
En ook ik, en jij bent niet welkom in ons verhaal van twee
Je zult de pijn niet laten groeien
Je krijgt geen enkel geklaag, jij bent verantwoordelijk
Voor het feit dat mijn tijd langzaam verstrijkt, dat ik me druk maak om alles
En om niets tegelijk, ik hou steeds meer van haar
Elke seconde, elk uur en elke maand, steeds meer

De discussies op afstand doen veel meer pijn
Dan ze lijken, ze worden
Ik wacht ongeduldig tot het zand in de timer
Daalt, ik streep de dagen af tot de tijd
Stil staat zodat we nooit meer uit elkaar hoeven te gaan
En deze weg nooit meer hoeven te lopen

De tijd, de afstand
De afstand is mijn straf, je weet dat ik niet lieg als ik zeg dat ik van je hou
Ik kan je niet elke dag zien, maar wel in mijn
Gedachten, als ik eerlijk ben, kom je hier geen moment uit

Door haar moet ik je voorstellen
Je in foto's bekijken, maanden, uren, minuten, elke seconde is waardevol
Door haar worden harten gescheiden, in stukken gebroken
Maar noch de afstand, noch de tijd zal ons kunnen scheiden… (herhaling)

En ja, ik ben bijna altijd stil, dat is omdat je hoort
Mijn hartslagen van ver, ik draag je in mijn hart, jij hebt
De sleutels, niets zal ons ooit scheiden, dat weet je ook

Alles is tegen ons, behalve de vlinders
De sterren en de lucht die zich verkleedt in roze

Ik moet elk moment met jou benutten, want daarna zal een spoor
Onze wegen scheiden om ons later weer te herenigen
Waarom?, ik wil niet… Verdomme!! Ik wil niet weer huilen!
Hier neemt de ongeduld me over, elke dag droom ik
Van wakker zijn naast jou, altijd, onze plannen maken
Voor een nabije toekomst, jij en ik, alleen, hand in hand

Doordeweeks wacht ik altijd tot het vrijdag is
En die trein te nemen die me naar je brengt, ik haat de maandagen
Maar niet vanwege het werk, maar om de trein te nemen die
Drie dagen eerder me bracht

We zijn gescheiden maar verbonden door onze hartslagen
We delen een spoor
Een lucht, een bestemming
De afstand, de tijd
Werken niet in ons voordeel, maar de afstand
Wordt korter omdat onze liefde groeit

De tijd lijkt eindeloos, de afstand is vergif
Jij en ik schreeuwen luid omdat we elkaar moeten zien

Ik wil de tijd voor de gek houden, op de kilometers spugen
Tranen drogen, stoppen met verdrietig zijn om gelukkig te zijn, ver weg, ver weg?
Ik wil ver weg, maar met jou
En de last van deze pijn in dit geschreven woord achterlaten

Bellen, berichten verhogen de drang om een termijn te verkorten
De drang om je te kussen, je een knuffel te geven
Ik wou dat ik je kon zeggen dat we niet hoeven te wachten
Dat niets ons zal scheiden, dat het verleden achter ons ligt

Door haar moet ik je voorstellen, je in foto's bekijken
Maanden, uren, minuten, elke seconde is waardevol
Door haar worden harten gescheiden, in stukken gebroken
Maar noch de afstand, noch de tijd zal ons kunnen scheiden

De afstand, is wat ons scheidt
Er is een pad dat ik ga bewandelen om bij jou te zijn
De afstand