Cuando Te Vas

[Abram]
Ik huil van binnen, watervallen van pijn, ik sterf langzaam
Ik hou zoveel van je dat mijn geest een enorme leegte voelt
Ik schrijf je paleizen van gebroken glas
Ik snijd me met de stukjes en mijn bloed stroomt naar de rivier

Het vloeit en vermengt zich met het water en stroomt over
Aan de oevers van verre hellingen als je me niet liefhebt
Beelden van gisteren dringen zich op als ik de slaap probeer te vangen
Voel angst, vrouw, dit kind is niet zo klein meer

Er gaat een jaar voorbij, elke seconde dat ik je ver weg voel
Ik ben als een oude vampier zonder reflectie in de spiegels
Ik verstop me in mijn kamer en schrijf met de hoop
Om deze pijn te verzachten, maar het wordt erger, als een lans

Elk woord dat ik aan je herinnering wijd
Is als een afscheid voor altijd
Het is het voorwoord van dit verhaal
Er is geen genade voor schuldige zielen
Ik ben Saddam, ze zullen me weer tot leven wekken om me te onthoofden

Zodiac-helix, ze opensnijden, draden komen tevoorschijn
In mijn buik, de dood in het westen, arme miserabele
De onaanraakbare verbergt een ziel die afhankelijk is van jouw lichaam
Van jouw geest en de warmte die jouw zachte kussen uitstralen

Zeker zoals als ik je niet heb, haat ik de rest
Ik wil de mensheid uitroeien en dood liggen
Dat mijn ziel, oh God, de eeuwige rust bereikt
Dat de maan bloed huilt over de zee als ik je niet voel

Er ligt een dood kind, dat ben ik als ik het me herinner
Het wordt donker na het eten, het regent zonder winter
Ik heb woede en bijt, en er is geen mistletoe die kalmeert
Die me weer vrede brengt, die deze ramp stopt

Wanneer je vertrekt, voel ik dat ik alles verlies
Ik mis je, ik blijf leeg en alleen huilen
Wanneer je vertrekt, breekt mijn hart in stukken
Mijn leven gaat met jou mee naar een onbekende plek

Wanneer je vertrekt, voel ik dat ik alles verlies
Ik mis je, ik blijf leeg en alleen huilen
Wanneer je vertrekt, breekt mijn hart in stukken
Mijn leven gaat met jou mee naar een onbekende plek

[Porta]
Wanneer je vertrekt, wil ik alleen geloven dat je terugkomt
Ik denk aan terug in jouw armen, ik vraag alleen om nog één omhelzing
Een oprechte 'ik hou van je' die van jouw zoete lippen komt
Hoop bestaat alleen als je het afscheid niet accepteert

Ik wil in God geloven, ook al weet ik dat Hij niet bestaat
Ik voel me leeg, ik moet stoppen met verdrietig zijn
Voor iemand die niet eens een traan verdient
Waarom ging je van mijn hele leven naar niets?

Tranen in eenzaamheid, schreeuwen in stilte
Glimlachen om te verbergen wat je echt van binnen hebt
Ik zoek je en kan je niet vinden en ik raak moe
Niemand begrijpt me, alleen het papier dat naar me luistert

En ik ben bang, ik huil en tril, leunend op een kussen
Omdat ik voel dat de tijd langzamer gaat en stopt
Het scheidt ons van elkaar, ik merk
Dat ik niet meer met mijn hart kan houden tot ik de stukken weer bij elkaar krijg

Het ergste is niet willen je ogen te openen, echt waar
Als jij het niet doet, kan niemand het, kijk naar de realiteit
Alles is donker, het licht is niet meer aan het einde van de tunnel
Ik probeer te ontsnappen met rap als mijn hart vlucht

Ik glimlach, ook al is mijn hart verdrietig
Ik zoek iets ergens dat niet eens meer bestaat
Ik voel me gebonden, zonder kracht om iets te doen
Ik stop om na te denken en te zien hoe de tijd me ontglipt

Mijn ogen verraden me, ook al probeer ik sterk te zijn
Deze tranen begrijpt alleen een pagina van mij
Zoals velen vraag ik me af, wat heb ik verkeerd gedaan?
Elke dag die voorbijgaat bedekt me meer met het kwaad

Ik zou alles vergeven, daar ben ik zeker van
Maar het vergeten van een dode en gebroken herinnering is behoorlijk moeilijk
Soms gaat de zon weg zodat de wolken bedekken
De verdriet keert terug van het geluk dat ik niet had

Wanneer je vertrekt, voel ik dat ik alles verlies
Ik mis je, ik blijf leeg en alleen huilen
Wanneer je vertrekt, breekt mijn hart in stukken
Mijn leven gaat met jou mee naar een onbekende plek

Wanneer je vertrekt, voel ik dat ik alles verlies
Ik mis je, ik blijf leeg en alleen huilen
Wanneer je vertrekt, breekt mijn hart in stukken
Mijn leven gaat met jou mee naar een onbekende plek

[Fado]
Wanneer je vertrekt, weet ik niet of je terugkomt en de wereld is somber
De tranen zijn vuur en de slapeloosheid, dat is mijn film
Als ik nu niet meer kan, nu, nu zeg je me
Wie wil er achterom kijken en wie verhindert dat je verder gaat

Ik zal dom zijn, geef mijn jeugd terug
Ik schrijf je omdat als ik nu niet straal, ik niet zal stralen in de kist
Zingend, dromend van jouw liefde en mijn talent
Iets dat ooit van mij was, maar de tijd heeft het van me gestolen

En alles draait snel, ik ben je adem vergeten
Dezelfde die al deze gedachten vertroebelde
Als je weggaat als de wind, hoe kan ik dan zeggen, het spijt me
Als ik voel dat ik niet pas, verloren in dit universum

In jouw zoektocht, een straal van licht
Kijkend elke dag naar het raam van deze bus
Wanneer je vertrekt en de hele ziel wanhopig is, glimlach ik niet
Ik heb al mijn kostuums gemaakt met dit lege lichaam

Dus deelde ik de pijn met de fles Cacique
En ik zag dat niets de kleur heeft van een hart dat smelt
Van pijn, alsjeblieft, laat iemand me kruisigen
Alles wat ik wil is dat je aan mijn zijde verschijnt

En dat ze zich verwijderen, me uitleggen, stoppen met storen
Er is geen platter gerecht dan de verdomde eenzaamheid
En ik ben moe om niet te weten hoe ik zo moet leven
Ik weet niet of je terugkomt, maar ik blijf wachten

Wanneer je vertrekt, voel ik dat ik alles verlies
Ik mis je, ik blijf leeg en alleen huilen
Wanneer je vertrekt, breekt mijn hart in stukken
Mijn leven gaat met jou mee naar een onbekende plek

Wanneer je vertrekt, voel ik dat ik alles verlies
Ik mis je, ik blijf leeg en alleen huilen
Wanneer je vertrekt, breekt mijn hart in stukken
Mijn leven gaat met jou mee naar een onbekende plek