Не покидай меня никогда, море
Polnalyubvi
Verlaat me nooit, zee
Verlaat me nooit, zee
Ik zal je brieven schrijven vanuit honderden nachtelijke steden
Je bent al zoveel jaren niet te zien, niet te horen, zee
Ik heb alle kusten verbrand met de ogen van slapeloze nachten
Laat me alsjeblieft naar de sterren gaan, zee
Ik zal naar jouw golven kijken vanuit de lucht
Geef me mezelf terug, ik smeek je, zee
In de zachte golven van jou zal ik sterven van verstikking
En elk jaar in de netten van vijanden
Kijk ik in de stomme ogen, diep in jouw pupillen
Nog één stap
Bij de afgrond van de afgrond
Jouw wereld - schepen zonder zijkanten
