L'air Du Vent

Voor jou ben ik de onwetende wilde
Je spreekt me aan over mijn verschil
Ik geloof zonder kwade opzet
Maar als je in jouw taal
Het woord wild gebruikt
Betekent dat dat jouw ogen vol wolken zijn, vol wolken

Je denkt dat de aarde helemaal van jou is
Voor jou is het slechts een tapijt van stof
Ik weet dat de steen, de vogel en de bloemen
Een leven hebben, een geest en een hart
Voor jou is de vreemdeling pas een man
Als hij op jou lijkt en denkt zoals jij
Maar terwijl je in zijn voetsporen loopt, vraag je jezelf af
Ben je er zeker van, diep van binnen, dat je gelijk hebt?
Begrijp je het lied van hoop van de wolf die sterft van liefde?
De tranen van de wilde kat bij het ochtendgloren?
Hoor je de geesten van de bergen zingen?
Kun je de lucht van de wind in duizend kleuren schilderen?
Kun je de lucht van de wind in duizend kleuren schilderen?

Laten we rennen door de bossen van goud en licht
Laten we de rijpe vruchten van het leven delen
De aarde biedt ons deze schatten, deze mysteries
Geluk hier op aarde heeft geen prijs
Ik ben de dochter van de stromen, de zus van de rivieren
De otter en de reiger zijn mijn vrienden
En we draaien samen met de dagen
In een cirkel, een ronde tot in het oneindige

Daarboven slaapt de sycomore als de koninklijke adelaar, hij troont imperiaal
De wezens van de natuur hebben schoon lucht nodig
Het maakt niet uit welke kleur hun huid heeft
Laten we allemaal samen de liederen van de bergen zingen
Dromend van de mogelijkheid om de lucht van de wind te schilderen
Maar de aarde is slechts stof zolang de mens niet weet hoe
Hij de lucht van de wind in duizend kleuren kan schilderen.