Ink

Ik schrijf nog steeds letters, misschien, misschien zonder betekenis
Dus dan teken ik, maar, maar het blijft niet hangen
Ik droom van een naamloos iets, als ik roep, ben ik doorweekt
Toch, als ik het volg, ben ik alleen aan het eind van de weg

Rood en blauw verdriet, als ik het meng
Wordt het zo'n kleur
Als zoete wensen overvloeien
Vallen ze stilletjes eruit

Met levendig verdriet, inkt die in mijn borst valt
Als ik transparant kon zijn, had ik dan niets verloren?
Als ik verleid word door illusies, zit ik vol met onnodige twijfels
In de duisternis van een knippering, kijk, kijk, het is zo mooi

Elke keer als ik de nacht herinner, verliest de schaduw zijn plek
Ik negeer de leugens, mijn stem valt steeds verder

De dissonantie stroomt door mijn lichaam
Een onrustige, absolute melodie
Waar is de stilte, die verloren is?
Breng me voorzichtig terug

De troebele verdriet is inkt die in mijn hart sijpelt
Als ik transparant kon zijn, had ik dan niets geweten?
De gemengde illusies zijn alleen maar dromen die ik niet wil zien
In de duisternis van elke seconde, hé, hé, het verspreidt zich alleen maar

Un, deux, trois
Ik draai keer op keer op mijn tenen
Stop niet met de fantasieën
Drum, bas, gitaar

Met levendig verdriet, inkt die in mijn borst valt
Als ik transparant kon zijn, had ik dan niets verloren?
Als ik verleid word door illusies, zit ik vol met onnodige twijfels
In de duisternis van een knippering, kijk, kijk, het is zo mooi
Zo mooi, zo mooi.