Harusaki Sentimental

Beste,
Hoe gaat het met je? Dit is de eerste keer dat ik een brief schrijf.
Met mij gaat het wel, ik ben een beetje gewend aan alleen zijn.
Op de terugweg, de nachtelijke park is vol bloeiende kersen,
Ik denk aan jou.

De kersenbloesems drijven in de zwarte lucht,
De wereld lijkt te vervagen door de opkomende hitte.
Als dat de schuld van de liefde is, dan zijn we zeker ooit insecten geweest.
De laatste knop begint te bloeien.

HAROO HAROO, hoor je het?
Kan ik gewoon mezelf zijn?
In mijn gebeden zijn er bloemblaadjes. Het lijkt alsof ik je aanraak.

Met levendige kleuren maakt de kers een geluid.
Ik achtervolg je stem. De brokstukken van de liefde vallen eruit.
Als ik omhoog kijk, valt de bloesem in de lente.

De warme wind begint te waaien. De lentestorm komt eraan.
Het lijkt wel alsof het gek wordt, maar uiteindelijk is het een lot dat verwelkt.
Dat lijkt ook op de liefde, het is een spiegel van ons verleden,
En ik kan niet anders dan glimlachen bij de herinneringen.

HAROO HAROO, waar ben je?
Wat kan ik doen?
In mijn zoekende handen zijn er bloemblaadjes. Het lijkt alsof ik je aanraak.

Met levendige kleuren maakt de kers een geluid.
Onze verbonden handen raken los. De duizenden wensen vallen eruit.
Als ik omhoog kijk, valt de bloesem in de lente.

De dansende kersenbloesems maken dat ik je gezicht niet meer kan zien.
Omdat de vage droom me wekt, vallen de tranen eruit----.

Met levendige kleuren maakt de kers een geluid.
Alles wat belangrijk was, wordt onder deze boom begraven.
Voor mijn ogen, de lente van het afscheid.
Als ik omhoog kijk, valt de bloesem in de lente.

Boven mij, boven mij, zachtjes----.