Sanatorium

Sluit je ogen, allerlei jij, heb ik in je ogen opgeborgen
Als een lichte koorts, zonder het te merken, is de liefde aan het sterven

Sluit je hart, allerlei ik, heb ik in mijn borst gesmolten
Als ik het met verboden spelletjes aansteek, is eenzaamheid een mooie kleur

Draai, de plaat stopt niet. De naald danst, herinneringen
Blij en pijnlijk, het lijkt op een spreuk. Naar de tijd die niet te volgen is, nog duizenden meters

Ik laat onze verstrengelde vingers los
Alsof ik zachtjes vaarwel zeg
Zelfs als ik jouw naam roep, die verloren is
De regels van een wereld die niet terugkomt

De wind komt op, de zoete klimplanten lijken eindeloos te verspreiden
Als ik ze verzamel en een puzzel maak, is de liefde ook iets moois

Tussen al die lichten, hoeveel keren hebben we elkaar ontmoet?
Verlies alleen de liefdeswoorden niet. Naar de plek waar we elkaar weer ontmoeten, nog hoeveel lichtjaren

Bij duizeligheid, als de bloemen van de droom bloeien
Alsof ik langzaam vaarwel zeg
De drukte. Als mijn hart omringd is
Kan ik nergens heen

Het lijkt wel alsof ik naar een boeket bloemen kijk
Die één voor één verwelken
Ik besef gewoon dat ik ze niet aanraak
En de tranen die ik zo verlangde komen

Heb ik tegen God gelogen, wat heb ik ervoor teruggekregen?
Wat tussen mijn vingers doorgleed, wanneer was dat?

Ik laat onze verstrengelde vingers los
Ik zei zachtjes vaarwel, met mijn stem
Zelfs als ik jouw naam roep, die verloren is
De regels van een wereld die niet terugkomt

Word wakker, de bloemen van de droom verspreiden zich
Blijdschap ook stil, sanatorium
De drukte. Vul mijn hart
Hier kan ik niet ontvangen
Ik kan nergens heen, dat is "hart
Jij die daar was, lacht

In het sanatorium, in het sanatorium. In het sanatorium.