Hay Amores... Y Amores...

Lucía: Hé liefdes die zijn als een brandmerk,
Die liefdes die ons zelfs de slaap ontnemen,
Liefde van liefdes, die ons de kop laten verliezen,
Die ons gevoelens wijd openzetten,
Die ons geluk geven te midden van het lijden,
Liefdes die de passie van een kus doen ontwaken. . .
Joaquín: Hé liefdes, die voorbijgaan als de wind,
Het zijn illusies die maar kort duren,
Die liefdes, bloemen van een lente,
Minnaars van een nacht die eindigt,
Met de laatste ster die verlicht,
Liefde die verloren gaat om de hoek. . .
Lucía: Hé liefdes die ongenadige sporen achterlaten,
En er zijn die romantische die rozen sturen,
Die liefdes, die ons alles doen vergeten,
In staat om ons tot de hemel te duwen,
Om ons te verdrinken in tranen van jaloezie,
Liefdes die ons als gevangenen houden door de liefde. . .
Lucía en Joaquín: Hé liefdes die kastelen in de lucht zijn,
En andere eeuwige die aparte hoofdstukken zijn,
Onze liefdes, die ons raken in het leven,
Lucía: Die komen wanneer je het het minst verwacht,
Joaquín: En op een dag gaan ze, of je het wilt of niet,
Lucía en Joaquín: Liefdes die ons de vrijheid geven of ons veroordelen. . .
Lucía en Joaquín: Hé liefdes die eeuwig zullen leven,
En er zijn die de mensen nooit zullen begrijpen,
Onze liefdes, die uiteindelijk een pad banen,
Lucía: Ons naar de rand van het strand brengen,
Joaquín: Soms ons geheugen verwonden,
Lucía en Joaquín: Maar als er nooit liefdes zijn, zijn er geen verhalen. . .
Lucía en Joaquín: Hé liefdes die zijn als een brandmerk,
Die liefdes die ons zelfs de slaap ontnemen,
Hé liefdes, die voorbijgaan als de wind,
Het zijn illusies die maar kort duren,
Hé liefdes die ongenadige sporen achterlaten,
En er zijn die romantische die rozen sturen,
Hé liefdes die kastelen in de lucht zijn. . .