En El Umbral de Mi Puerta

Lucía: Op de drempel van mijn deur gaat de tijd niet voorbij,
Ik kan je nog steeds zien komen vanuit dat raam,
Op de drempel van mijn deur hangt jouw parfum,
Jouw liefdesverklaringen in de blauwe nachten,
Toen je zei "ik hou van je met heel mijn ziel..."
Joaquín: Op de drempel van jouw deur gaf ik je de eerste kus,
En bijna zonder het te beseffen zei je "ik hou van je..."
Op de drempel van jouw deur stierf onze kindertijd,
Tussen verborgen strelingen van onschuldige geur,
Vandaag is dat alles ver weg, het is alleen maar afstand...
Lucía en Joaquín: Wat is er met die liefde gebeurd, wat is er gebeurd,
Dat we vandaag alleen zijn, dat alles vandaag voorbij is...?
Ik kan het niet begrijpen, hoe het mogelijk is dat je zo kunt houden,
En toch alles kunt verliezen zonder het te willen...
Lucía en Joaquín: Op de drempel van die deur zijn er vandaag alleen maar spoken,
Die doen alsof ze geliefden zijn, lachen en zwijgen,
Op de drempel van die deur sterven ze van verdriet,
Die dromen die ooit in de lente begonnen,
Waren het warme begin van een nieuw leven...
Lucía en Joaquín: Wat is er met die liefde gebeurd, wat is er gebeurd,
Dat we vandaag alleen zijn, dat alles vandaag voorbij is...?
Ik kan het niet begrijpen, hoe het mogelijk is dat je zo kunt houden,
En toch alles kunt verliezen zonder het te willen...