Al Otro Lado Del Olvido

Ik heb onder mijn kussen een kus verbannen die niet meer bestaat
Op mijn nachtkastje staan een paar treurige muzen
Er liggen twee dozijn cysten in een lade
De ritme van de liefdesverdriet huist in mijn hart

In mijn kamer heb ik met koorts en verkoudheid een drama
Muziek die ik niet opdroeg en die ik onder het bed verstopte
Het herinnering van een dame die met lasten rondloopt
Die me niet meer liefheeft, maar me mist op nachten zoals deze

Mijn protestlied doet mijn verdriet verslag
Mijn teksten zijn als een advocaat en pleiten met de angst
Om niet meer zo vaak te glimlachen, de vierde keer mijn gehuil
En deze desolatie die al jaren mijn kamer deelt

Ik dans met de vergetelheid, de toast van de teleurstelling
En mijn ziel is bevlekt met druppels witte wijn
Er is geen afspraak meer, de liefde is ruw en dat is het
En toch is het de meest sexy ziekte die er bestaat in de wereld

De wanhoop achter een stille weg naar vrijheid
Een vraag aan de hoop in handen van de eenzaamheid
Een wandeling vol angst om de magie te laten zeilen
En met poëzie deze dagen van nostalgie te weerstaan

Een romance zei me dank en vloog weg
Ik ruilde mijn vleugels voor bier en zocht het niet meer op
Op reis naar een andere plek met mijn resten van geluk
En met de zoetheid die alleen de Maan heeft

Ik heb een kunstcollectie die flirte met mijn gekte
Een versleten melancholie die de ziel naakt heeft
Ik heb een stille streling die op jouw huid wil ontsnappen
Samen met een traan met de intentie om zelfmoord te plegen

Ik heb aartsengelen van vrienden met wie ik kan dromen
Een vermoeide glimlach die moe is van fluisteren
Ik heb zin om te spelen en me in de kast te verstoppen
En een laatste bundel poëzie aan jouw stilte te schrijven

Zo gebarsten de lippen dat mijn Venus is weggevlogen
Zo romantisch en verdomd dat de liefde niet meer terugkwam
Zo verlaten dat alleen sterren me gezelschap houden
Wanneer ik deze epiek schrijf met haar lippenstift

En ik probeer de afdruk te wissen die ze in elke hartslag heeft achtergelaten
Een gebroken, gewond, onbegrepen en niet beantwoordde liefde
Ik leerde verloren in de vergetelheid van mijn verzen
Dat het meest sublieme vergif in potjes met kussen wordt verkocht

Dat er soms een enorme prijs voor de liefde moet worden betaald
Dat alles in het begin zo zoet is en eindigt als een kwelling
En hoewel ik sindsdien wil verliefd worden, lukt het me niet
Het resultaat van Shakespeare zijn met het lichaam van een ogre

Ik hef mijn blik en smeek om een minimaal antwoord
Ik schrijf brieven aan God die met liedjes antwoord geeft
Deze eenzaamheid die stinkt en me al uren vergezelt
Van binnen, heel diep van binnen, en me de borst knelt

Aan de andere kant van de vergetelheid waar lippen componeren
Wil ik dat al jouw herinneringen me eindelijk verlaten
Aan de andere kant van de vergetelheid waar ze verzamelen
De liefdesverdriet die me niet meer mag betoveren

Aan de andere kant
Aan de andere kant van de vergetelheid
Aan de andere kant van de vergetelheid waar lippen componeren
Laat me met rust