Spleen

Wanneer de lucht laag en zwaar als een deksel drukt
Op de zuchtende geest, gevangen in lange verveling
En van de horizon die de hele cirkel omarmt
Giet hij ons een zwarte dag in, treuriger dan de nachten

Wanneer de aarde verandert in een vochtige kerker
Waar de Hoop, als een vleermuis
De muren met haar timide vleugel slaat
En zich stoot aan verrotte plafonds

Wanneer de regen haar immense sporen uitstrekt
Die een grote gevangenis imiteren met haar tralies
En een stom volk van afschuwelijke spinnen
Komt zijn netten spannen in de diepte van onze hersenen

Plotseling springen de klokken met woede
En zenden een afschuwelijke kreet naar de lucht
Net als zwervende geesten zonder vaderland
Die hardnekkig beginnen te jammeren

En lange lijkwagens, zonder trommels of muziek
Trekken langzaam door mijn ziel; de Hoop
Verslagen, huilt, en de afschuwelijke Angst, despotisch
Plant zijn zwarte vlag op mijn gebogen hoofd

En lange lijkwagens, zonder trommels of muziek
Trekken langzaam door mijn ziel; de Hoop
Verslagen, huilt