Joselito

Joselito, kom niet meer thuis
als zij je niet meer verwacht en proost met hem
En vergeet jou

Joselito, ga niet terug naar het dorp
als ze hand in hand door het plein lopen met hem
In het zicht van iedereen

De buren fluisteren
ze zeggen zelfs dat hij degene was die haar vrouw maakte
Ze zijn alles vergeten.

Je ziet ze in de kerk
zelfs de priester glimlacht en vraagt naar hem
en naar de ceremonie

En in de kroeg begroeten ze hem
en vieren zijn grappen en zijn goede kleding
en niemand vraagt meer

Er is geen biljart op zondag
zelfs de keu die je gebruikte is gebroken, ook
en het kan niemand schelen

Ik schrijf je deze brief:
deze zand brandt in mijn handen, José.
Ook al zie ik je nooit meer

Ze hebben geen herinnering meer
ze vergeven elkaar dansend op hetzelfde lied
Voor de negen juli.