La Marcha de La Bronca

Woede wanneer ze tevreden lachen
Omdat ze hun rechten hebben gekocht
Woede wanneer ze moralisten worden
En de artiesten beginnen te achtervolgen
Woede wanneer ze in het volle daglicht
Hun hypocrisie tevoorschijn halen
Woede van de heftige soort van mij
Woede die je kunt reciteren

Voor degenen die nemen wat van ons is
Met de handschoen van schijnheiligheid
Voor degene die de touwtjes in handen heeft
Van de universele marionet
Voor degene die de kaarten heeft gemarkeerd
En altijd de beste krijgt
Met de schoppenaas heerst hij over ons
En met de klaveren gaat hij geven en geven en geven

Mars, één, twee
Ik kan zoveel
Georganiseerde leugens niet zien
Zonder te reageren met een schorre stem
Mijn woede, mijn woede

Woede omdat ze schaamteloos doden
Maar nooit blijft er iets duidelijk
Woede omdat de overvaller steelt
Maar ook de handelaar steelt
Woede omdat alles verboden is
Zelfs wat ik toch ga doen
Woede omdat er geen borg wordt betaald
Als ze onze hoop opsluiten
Woede, woede

Degenen die de macht hebben, hebben deze wereld
Rot en verdeeld in twee
De schuld van hun verlangen naar verovering
Door middel van geweld of uitbuiting

Woede dus wanneer ze willen
Dat ik mijn haar zonder reden laat knippen
Het is beter om vrij haar te hebben
Dan vrijheid met haarlak

Mars, één, twee

Ik kan zoveel georganiseerde ellende niet zien
Zonder te reageren met de schorre stem
Van woede, van woede

Woede zonder geweren en zonder bommen
Woede met de twee vingers in een V
Woede die ook hoop is
De mars van de woede en van het geloof

Mars, één, twee