La Partida

Ik zeil in mijn fragiele bootje
naar een haven die ik nooit zal vinden,
daar ik alleen de ziel kan laten leven
zonder te beminnen, zonder te beminnen, zonder te beminnen.

Ver weg van jou kan ik je vergeten,
maar in mijn dromen zie ik je weer
en in zoete, rustige vrede zal de ziel
nooit beminnend, nooit, nooit, gelukkig zijn.

Ik geloofde dat er ooit een dag zou komen
dat je van me zou houden zoals ik jou vereerde,
maar een wrede en fatale teleurstelling
doofde voor altijd mijn geloof.