La Foule
Patricia Kaas
De Menigte
Ik zie de stad weer in feeststemming en in extase
Benauwd onder de zon en onder de vreugde
En ik hoor in de muziek de kreten, de lachsalvo's
Die knallen en weerkaatsen om me heen
En verloren tussen al die mensen die me duwen
Verdoofd, in de war, blijf ik daar staan
Wanneer plotseling, ik draai me om, hij wijkt terug,
En de menigte komt me in zijn armen werpen...
Meegenomen door de menigte die ons meesleurt
Ons voortduwt
Samengeperst tegen elkaar
Vormen we één lichaam
En de stroom zonder moeite
Duwt ons, aan elkaar geketend
En laat ons beiden
Bloeiend, bedwelmd en gelukkig.
Meegenomen door de menigte die zich opricht
En die danst
Een dolle farandole
Onze handen blijven verbonden
En soms omhoog geheven
Onze lichamen omarmd stijgen op
En vallen weer neer
Bloeiend, bedwelmd en gelukkig...
En de vreugde besprenkeld door zijn glimlach
Doordringt me en spettert diep van binnen
Maar plotseling slaak ik een kreet tussen de lachsalvo's
Wanneer de menigte hem uit mijn armen komt trekken...
Meegenomen door de menigte die ons meesleurt
Ons voortduwt
Ons van elkaar verwijdert
Ik vecht en worstel
Maar de klank van zijn stem
Verdwijnt in het gelach van anderen
En ik schreeuw van pijn, van woede en van razernij
En ik huil...
Meegenomen door de menigte die zich opricht
En die danst
Een dolle farandole
Word ik ver weg gesleurd
En ik bal mijn vuisten, vervloekend de menigte die me steelt
De man die ze me had gegeven
En die ik nooit meer heb teruggevonden...