La Lavandera

Hier ga ik met mijn mand
om verdriet te wassen,
naar de stroom van de vergetelheid,
laat me, laat me passeren.

Maan, maan,
laat me niet in het duister.

Jouw liefde was de sjaal
en warmde ons beiden,
je hebt het bevlekt op een ochtend
toen je me vaarwel zei.

Maan, maan,
laat me niet in het duister.

In de stroom van de rivier
zal ik met vuur wassen
het vlek van jouw vertrek
dat op mijn zakdoek bleef.

Maan, maan,
laat me niet in het duister.

Ik ben de treurige wasvrouw
die haar illusie wil wassen,
de liefde is een vlek
die niet zonder pijn verdwijnt.

Maan, maan,
laat me niet in het duister.