Kesäyö
Pariisin Kevät
Zomernacht
Ik zat in de schemering, het begon een moment dat leek alsof het nooit zou eindigen.
Even kwam de stilte naar me toe als een wezen en
schreeuwde: "vrees de wereld niet."
We zaten even samen en de ruimte keek naar ons.
En buiten is het zomernacht, de tranen vielen op mijn gezicht.
En buiten is het zomernacht, de tranen vielen op mijn gezicht.
Ik word wakker op het strand, de nacht is helderder dan de dag, lichtpuntjes
bewegen aan de hemel naar de ochtend.
Ik ben vergeten waar ik naartoe ging, wikkel me in de mantel van vergetelheid.
Maar ik herinner me luchtballonnen, die naar de horizon vlogen.
En buiten is het zomernacht, de tranen vielen op mijn gezicht.
En buiten is het zomernacht, de tranen vielen op mijn gezicht.
Ik zit in de schemering, wacht nog steeds op een moment dat nooit eindigt.
De stilte zou komen, zou me vertellen hoe alles uiteindelijk verdwijnt.
Ik zie de lichten aan de hemel, en er lopen koude rillingen over mijn rug.
En buiten is het zomernacht, de tranen vielen op mijn gezicht.
En buiten is het zomernacht, de tranen vielen op mijn gezicht.
