El Color Del Mar

Ik zag hoe hij wegging zonder om te kijken
Zonder te praten, bijna zonder afscheid te nemen
Hij nam alleen iets mee om te lezen
En een klok die altijd bij hem was
Verdween op een wat grijze avond
Niemand belde hem daarna
Hij nam alleen zijn herinneringen mee.

Toen hij de kleur van de zee ontdekte
Stond hij stil, bleef daar zitten
Hij begon te lachen, begon te kussen
Zo bloot als hij was, in de brand
Hij probeerde te zwemmen, liet zich wiegen
En voelde het water op zijn huid
En plots vergat hij zijn herinneringen.

Hij liet de klok van zijn kindertijd begraven
De uren die hij doorbracht, zonder iets te zeggen.
Hij voelde opnieuw de enorme drang om te vliegen, om te leven.

Ik zag hoe hij wegging zonder om te kijken
Zonder te praten, bijna zonder afscheid te nemen
Hij nam alleen iets mee om te lezen
En een klok die altijd bij hem was
Verdween op een wat grijze avond
Niemand belde hem daarna
Hij nam alleen zijn herinneringen mee.

Hij liet de klok van zijn kindertijd begraven
De uren die hij doorbracht zonder iets te zeggen.
Hij voelde opnieuw de enorme drang om te vliegen, om te leven.

Toen hij de kleur van de zee ontdekte
Stond hij stil, bleef daar zitten
Hij begon te lachen, begon te kussen
Zo bloot als hij was, in de brand
Hij probeerde te zwemmen, liet zich wiegen
En voelde het water op zijn huid
Hij had de drang om te vliegen, had de drang om te lachen
Had de drang om te schreeuwen
Had de drang om te vliegen, om te leven.