Se Te Olvidó
Pablo Montero
Je Bent Het Vergeten
Ik herinner me de liefde die je me tot gisteren beloofde;
de nachten van idylle waarin je alles gaf.
De maan die een trouwe getuige was, van wat er was.
Zielenwoorden, die de tijd verslijt;
beloften van liefde die in de bries vervagen;
zoete aanrakingen die de golven, de zee meenam.
Ref:
Je bent het vergeten,
toen je zei dat je me voor altijd van jou wilde maken;
en je gaf jezelf tot het einde,
om te drinken van het pure water van mijn liefde...!
Je bent het vergeten
toen je me in elke kus je hele hart gaf;
je bent het vergeten, dat je van me hield,
en me zei dat je alleen voor mij zou zijn,
verliefd en nu ben je er niet meer.
Ik herinner me de verlangens die in je blik zaten,
jij droomde met mij tussen witte lakens;
jij telde de uren om me te zien als ik er niet was, ik.
Er zijn oprechte verlangens die op een dag verdwenen,
verdriet dat ik meedraag, en dat me vandaag verscheurt;
verdriet verbonden aan een tijd, die niet terugkomt.
Ref:
Je bent het vergeten,
toen je zei dat je me voor altijd van jou wilde maken;
en je gaf jezelf tot het einde,
om te drinken van het pure water van mijn liefde...!
Je bent het vergeten
toen je me in elke kus je hele hart gaf;
je bent het vergeten, dat je van me hield,
en me zei dat je alleen voor mij zou zijn,
verliefd en nu ben je er niet meer.