Y, ¿Si Fuera Ella? (part. David Bisbal, Antonio Carmona y Manuel Carrasco)

Zij glijdt en overrompelt me
En, hoewel het me soms niet kan schelen
Weet ik dat de dag dat ik haar verlies, ik weer zal lijden
Voor haar, die verschijnt en zich verbergt
Die weggaat en blijft
Die vraag en antwoord is
Die mijn duisternis is, ster

Zij kamt mijn ziel en verstrikt me
Ze gaat met me mee, maar ik weet niet waarheen
Mijn rival, mijn maat, die zo diep in mijn leven zit
En tegelijkertijd zo ver weg is, weet ik dat ik me weer zal verliezen
En haar opnieuw zal vinden
Maar met een ander gezicht en een andere naam en een ander lichaam
Maar ze blijft dezelfde, die me weer meeneemt
Ze antwoordt nooit als het wiel draait

Zij wordt koud en wordt eeuwig
Een zucht in de storm, aan wie zo vaak
De stem veranderde
Mensen die komen en gaan, en het is altijd zij
Die me bedriegt en het ontkent, die me vergeet en me herinnert
Maar, als mijn mond zich vergist
Maar, als mijn mond zich vergist
En als ik haar roep, noem ik een ander
Soms voelt ze medelijden met dit gekke, blinde en dolle hart

Wat het ook is dat God wil dat het is
Mijn misdaad is de onhandigheid om te negeren dat er mensen zijn zonder
Hart
En ze brandt, ze brandt me en ze verbrandt me

En, wat als zij het was?

Zij kamt mijn ziel en verstrikt me
Ze gaat met me mee, zeg ik
Mijn rival, mijn maat, dat is zij
Maar het kost me moeite als een ander afscheid zo dichtbij lijkt
En ik zal haar weer verliezen, en weer zal ik vragen
Terwijl ze weggaat en er geen antwoord zal zijn
En, als zij die zich verwijdert
Degene die ik aan het verliezen ben
En, wat als dat zij was?, en, wat als zij het was?

Soms voelt ze medelijden met dit gekke, blinde
En dolle hart
Was het? Wie zegt me of het zij was?
En, als het leven een wiel is dat draait en niemand weet
Wanneer je moet springen
En ik kijk naar haar, en, wat als zij het was? En, wat als zij het was?
En, wat als zij het was?