KM0

Weer sta ik tegenover jou, lieve lege pagina
Schrijf ik, met mijn tanden, vreugde en verdriet
Lieve vriendin, laat me niet in de steek, vul je met woorden
Blijf stil op de tafel tot mijn vleugels zich openen

Ik ben zo lang bezig geweest met het berekenen van dit moment
Mijn wonden zijn slecht genezen door al die beweging

Mijn huis is leeg en mijn hart vol
Met verhalen die me bijna de adem benamen
Kilometer nul, eerste vakje
Van aangezicht tot aangezicht met mezelf
Zittend op de stoel

Het is niet slecht gegaan, want ik verwachtte niet zoveel
Ik speelde met gesloten ogen, met God en met de duivel
Vroeg de spiegel wie Pablo was

En het is niet slecht gegaan, ook al was het moeilijk om afscheid te nemen
Ik zong op verre plekken, voelde me nooit een vreemde
Niets daarvan was tevergeefs, nu doet bijna niets me pijn

Weer sta ik tegenover jou, toekomst zonder achternaam
Ik bijt hard op mijn tanden, ik heb me nooit overgegeven
Wanneer de wereld stilvalt, willen mijn lippen je zoeken
Want het verleden is weg en het heden roept ons

Ik ben zo lang bezig geweest met het berekenen van dit moment
Mijn wonden zijn slecht genezen door al die beweging

Mijn huis is leeg en mijn hart vol
Met verhalen die me bijna de adem benamen
Kilometer nul, eerste vakje
Van aangezicht tot aangezicht met mezelf
Zittend op de stoel

Het is niet slecht gegaan, want ik verwachtte niet zoveel
Ik speelde met gesloten ogen, met God en met de duivel
Vroeg de spiegel wie Pablo was

En het is niet slecht gegaan, ook al was het moeilijk om afscheid te nemen
Ik zong op verre plekken, voelde me nooit een vreemde
Niets daarvan was tevergeefs, nu doet bijna niets me pijn

Ik ben zo lang bezig geweest met het berekenen van dit moment
Mijn wonden zijn slecht genezen door al die beweging

Mijn huis is leeg en mijn hart vol
Met verhalen die me bijna de adem benamen
Kilometer nul, eerste vakje
Van aangezicht tot aangezicht met mezelf
Zittend op de stoel

Het is niet slecht gegaan, want ik verwachtte niet zoveel
Ik speelde met gesloten ogen, met God en met de duivel
Vroeg de spiegel wie Pablo was

En het is niet slecht gegaan, ook al was het moeilijk om afscheid te nemen
Ik zong op verre plekken, voelde me nooit een vreemde
Niets daarvan was tevergeefs, nu doet bijna niets me pijn