Silent Solitude
Oxt
Stille Eenzaamheid
Het is een diepe en stille nacht
niets is te horen, alles slaapt
Klagen, woede, een draaikolk van schreeuwen
verloren in de duisternis, zonder geluid verdwenen
bedrog en verraad
het had geen betekenis, niets bleef achter
Het is een diepe en stille nacht
niets is te horen, alles slaapt
en de wereld herhaalt zich weer
zinloze dromen
Hoe vaak moet de duisternis opklaren voordat het vergeven wordt?
Wie is diegene die vergeving biedt?
Zonden, wonden, goden en emoties
wanneer zijn ze vervaagd?
In het donkere en vuile licht
wordt mijn bezoedelde zelf onthuld
deze stilte confronteert me weer
de straf van eenzaamheid
Bedrog en wederzijds lijden
elkaar kwetsen en strijden
mensen zochten altijd
die verre, glorieuze droom
De stemmen van die dag weerkaatsen nog steeds
in de verte van herinneringen
met een gesloten hart, met een stemloze stem
verdoezel ik het
Het is een diepe en stille nacht
niets is te horen, alles slaapt
en de wereld herhaalt zich weer
zinloze dromen
