La Cama Vacía
Oscar Agudelo
Het Lege Bed
Vanuit een somber ziekenhuis
Waar hij was opgenomen
Bijna agonisch en omgeven
Door een grafstilte
Met zijn gebruikelijke tederheid
Die hij altijd toonde
Misschien met moeite of niet
Vanuit zijn sombere bed
Een zieke vriend van mij
Schreef me deze brief
Beste vriend, ik zou willen
Dat je bij het ontvangen van deze
In goede gezondheid verkeert
En dat het geluk je vergezelt
Voor mijn part, en dat zou slecht zijn
Te zeggen dat het beter met me gaat
Als ik in mijn pijn
Geveld op mijn afschuwelijke bed
Een arme skelet ben
Dat zichzelf afschuwt
De brief is om je te zeggen
Dat als je ooit kunt
Kom me gezelschap houden
Jij die zoveel van me hield
Ik ben zo alleen en zo verdrietig
Dat ik zonder me te kunnen bedwingen huil
Niemand lijkt me nog te willen
Iedereen toont zich onbarmhartig
Van zoveel vrienden van mij
Is er niemand gekomen om me te zien
Vandaag geef ik je gelijk
Want ik zie in mijn eenzaamheid
Dat deze zogenaamde vriendschap
Slechts een illusie is
Wanneer iemand in goede doen is
Heeft men vrienden in overvloed
Maar als het wrede lot
Ons in een afgrond duwt
Zien we dat alles een leugen is
En dat er geen trouwe vriend is
Nou, hier neem ik afscheid
Bij het zetten van de punt
Ontvang een loyale omhelzing
Van degene die altijd van je hield
Aan je moeder, die ik niet vergeet
Geef ook mijn herinneringen door
Toon haar veel devotie
En vul haar met genegenheid
Jij die haar hebt, zorg voor haar
Als je wist hoeveel ze waard is
De zondag kwam en vol verlangen
Voor die trouwe vriend
Bracht ik een bezoek aan het ziekenhuis
In angst en verdriet
Stiltevol ging ik
Naar de plek waar ik wist
Dat ik zijn bed zou vinden
Maar daar, zodra ik hem vond
Stond ik versteld
Bij het zien van het lege bed