537 Cuba

Ik kom van waar een rivier stroomt
Tabak en suikerriet
Waar het zweet van de boer
De aarde laat dromen

Ik ben van Cuba
Wat je aanzet
En wat blijft plakken
En als het komt
Laat het niet los
Plak, plak wat Ruzzo zei
In de toespraak
Die Compay Segundo bracht
Tussen jouw wenkbrauwen

Nu blijft de afstand achter

Als ik van mijn tong leef en mijn trouwe verdriet bedwing
Op welke manier wil jij dat ik stop
Het bloed van liefde en vaderland dat door mijn aderen stroomt
Generaties oud en nieuw van hart, bloed en longen

Ver weg waar de zon warmer schijnt
Verloor ik mijn hart, een beek en een palmboom
Verliet mijn geliefde vaderland meer dan een jaar geleden
Hoezeer ik het ook probeer, mijn wond zal niet sluiten

Ik kom van waar een rivier stroomt
Tabak en suikerriet
Waar het zweet van de boer
De aarde laat dromen

Ik mis mijn geliefde land
Probeer er niet over te praten
Het is altijd in mijn gedachten
Ik heb het in mijn hoofd, begrijp je
Mijn hart spreekt dat me niet liegt, broeder
Drijvend ga ik met mijn hand: Hand
Over de kaart van deze wereld
En vanuit de diepte van mijn hart voel ik nostalgie
Een vreemde sensatie als verlangen
Van deze afstand
Die zich tussen ons bevindt
Die ik weer zal terugkeren, dat wordt verondersteld
En dat maakt me de gelukkigste man voor een seconde
Compay Segundo zong het al
En ik hoor opnieuw het geklaag van mijn mensen, jongen
Ik leg het je uit
Cubaan honderd procent prototype

Ik zal mijn hart eruit trekken en wachten op mijn terugkeer
Om het weer terug te plaatsen in mijn borst

Ik kom van waar een rivier stroomt
Tabak en suikerriet
Waar het zweet van de boer
De aarde laat dromen

Cayo Hueso
Saliom Pordo
Buenavista
Miramar
Alamar
La Victoria
Havana Oud
Barrio Nuevo
Bejucal
Waar ben je, mijn Rampa?
De zon die zingt
De kathedraal
Het Capitool staat op in het oor van deze stemmen
23 en 12
Vedado
Paseo del Prado
Jouw leeuwen zij aan zij
Maken deel uit van mijn tradities
Mijn emoties
Jij bent mijn Cuba
Zoals jij er geen tweede hebt
Kabiosile
Ik ben Yoruba
Laat er geen twijfel zijn
Dat als ik huil, het is omdat ik je mis
Niet mijn Malecón zien
Mijn vrienden uit mijn buurt
Die met mij zijn geboren
Die met mij speelden
Ze te herinneren zonder ze te hebben doet pijn
Jaar na jaar
Droom ik ervan om weer te zien
Deze vrienden die ik miste
Kleur van het platteland als het regent
El Morro, kanonschot om negen uur
Degene die van je houdt, sterft nooit
Nee, nooit, nooit

Ik kom van waar een rivier stroomt
Tabak en suikerriet
Waar het zweet van de boer
De aarde laat dromen