Kouga Ninpou Chou

De schaduw van de maan
Wiegt in de nevel
Omarmt de nacht met een wolk
Vastgebonden door de touwtjes van het lot, een gevaar
Oh, nu verdoof ik de tijd
Als het gevoel in mijn hart zich stevig nestelt

Zacht als water
Heftig als een bloem
Doorboor me met een trillend zwaard
Zelfs als de voorbestemde tranen
Achter mijn ogen zijn afgesloten
Herinnert mijn ooglid
Aan jou

In de duisternis van de onwetendheid wacht ik, een hulpeloze ziel
Met mijn handen omarm ik de liefde die me heeft overweldigd
Ik kan niet meer alleen zijn
Op het pad van de verwarring dat ik volg

Zacht als water
Heftig als een bloem
Doorboor me met een trillend zwaard
Zelfs als de voorbestemde tranen
Achter mijn ogen zijn afgesloten
Herinnert mijn ooglid aan jou

Zacht als water
Heftig als een bloem
Doorboor me met een trillend zwaard
Zelfs als de voorbestemde tranen
Achter mijn ogen zijn afgesloten
Kan ik de stromende tijd niet stoppen

Als honing druipend, als stof verspreidend
Veeg ik de vluchtige gebeden weg
Zelfs als de voorbestemde twee
In de blauwe duisternis bloeien
Zal ik met jou drijven tot de verborgen diepte.