Nobody's Home

Hoe gaat het met je?
Het heeft even geduurd om zo te kunnen zeggen
Altijd was deze plek vol warmte en vriendelijkheid
Die me omhulde, een veilige haven voor mij

Maar ik heb je keer op keer teleurgesteld
Ik zeg gewoon vanuit mijn hart: het spijt me
Nu besef ik het eindelijk

niemand thuis ja
niemand thuis ja
Die dag dat ik alles achterliet en wegliep
Als ik eraan terugdenk, duwde je me
Ook toen weer sterk vooruit

Als ik om me heen kijk, is alles uit elkaar gevallen
Ik kon er niets aan doen, alleen maar spijt hebben
De dromen van mijn ouders die ik zocht, mijn eigen dromen
De realiteit die nooit samenviel

Maar nu kan ik iets zeggen
Ook al zijn we ver van elkaar, er zijn dingen die niet vergeven kunnen worden

niemand thuis ja
niemand thuis ja
Zelfs als de vorm vergaat en verdwijnt
Met dingen die je niet kunt zien
Zullen we altijd verbonden blijven zolang we leven

niemand thuis ja
niemand thuis ja
Omdat ik je echt veel overlast heb bezorgd
Zal ik op een dag zeker overwinnen en
Je de wereld laten zien die ik wil laten zien

niemand thuis ja
niemand thuis ja
Ik hou echt van je, dank je wel