Língua Portuguesa

Laatste bloem van het Latijn, onbeschaafd en mooi
Ben je, tegelijk, glorie en graf
Inheemse goud, dat in de vuile gang
De ruwe mijn tussen de steentjes verbergt

Ik hou van je zo, onbekend en duister
Tuba van hoge klank, eenvoudige lier
Die de toon en het gefluit van de storm heeft
En de wiegeliedjes van verlangen en tederheid

Ik hou van je ruige frisheid en je geur
Van maagdelijke wouden en van de brede oceaan
Ik hou van je, oh harde en pijnlijke taal

Waarin ik van de moederstem hoorde: Mijn kind
En waarin Camões huilde, in de bittere ballingschap
Het genie zonder geluk en de liefde zonder glans