Pleurs du soir
Nuit Incolore
Tranen van de avond
In mijn dromen en mijn duizelingen voel ik me verdronken
De leugens die ik mezelf vertel laten me huilen
En ik dans met mijn slapeloosheid, mijn herinneringen
Slaaf van een spel, ik voel me weggaan
Ik zou willen doorgaan voor dood, om vrijer te zijn
Als ik me herinner, is het om te genezen
En de schaduwen omarmen me zachtjes
De rede verlaat me huilend
En ik schreeuw onder mijn dekens
Zal iemand me horen, als ik ooit niet terugkom
Ik onderga mijn emoties
Van wie zijn we afhankelijk, als de liefde niet meer regeert
Ik praat weinig, maar ik huil zoals ik wil
Ik geloof in mijn wensen, ik droom beter te zijn
Ja, de tijd wordt oud, en dat raakt me
Er is alleen het verleden dat me gelukkig maakt
Aan mijn hals hechten de tranen zich vast
Mijn hart is samengeknepen door angst
In mijn geheugenhol, begraaf me maar
Ik zal mijn epitaaf ondertekenen
Cycli van verdriet
3 jaar zonder rustige nachten
Ik leef in het donker, het is niet voor niets
Dat al mijn nachten kleurloos zijn
En zonder fervor dood ik mijn geluk
Ik sluit mijn ogen omdat ze prikken
Ik ben de schepper van mijn pijn
Ik heb mijn hartenkoningin verloren
En de schaduwen omarmen me zachtjes
De rede verlaat me huilend
En ik schreeuw onder mijn dekens
Zal iemand me horen, als ik ooit niet terugkom
Ik onderga mijn emoties
Van wie zijn we afhankelijk, als de liefde niet meer regeert
De dag verstikt me
Het is tijd
Voor valse glimlachen
En ik schreeuw onder mijn dekens
Zal iemand me horen, als ik ooit niet terugkom
Ik onderga mijn emoties
Van wie zijn we afhankelijk, als de liefde niet meer regeert
Van wie zijn we afhankelijk, als de liefde niet meer regeert
