Spleen Black Metal

Ik heb meer herinneringen dan als ik duizend jaar oud was
Een grote ladenkast vol met balans

Verbergt minder geheimen dan mijn treurige brein
Het is een piramide, een immense grafkelder
Die meer doden bevat dan een massagraf

Ik ben een begraafplaats die de maan verafschuwt
Waar als spijt lange wormen zich voortbewegen
Die altijd blijven knagen aan mijn dierbaarste doden

Ik ben een oude boudoir vol verwelkte rozen
Waar een rommel ligt van verouderde mode

Niets evenaart de lengte van de mankige dagen
Wanneer onder de zware flessen van sneeuwwitte jaren
De verveling, vrucht van de sombere ongeïnteresseerdheid
De proporties van de onsterfelijkheid aanneemt
Voortaan ben je niet meer, o levend wezen

Vergeten op de kaart en waarvan de woeste gemoed
Alleen zingt bij de stralen van de ondergang van de zon