Yrigoyen

In de verte komt iemand dichterbij,
Langzaam fluitend,
Het is Don Yrigoyen
Die terugkomt van zijn reis
Met zijn zakken leeg van het lange wachten,
Hij merkte niet dat hij alleen bleef,
Zo alleen voor tien minuten van gemak...

Ooo.. lalala.. Oo..
Ooo.. lalala.. Oo..

De man dacht dat hij belangrijk was,
Maar zijn ideeën waren verkeerd,
Hij kiest de makkelijkste weg,
Hij lacht... hij lacht...
Hij lacht... en wacht...
Nu willen zijn mensen hem niet meer,
Diegenen die zijn kwetsbare geweten verleidden,
Geven hem het vertrouwen terug,
Maar dat is voor hem nu niets meer waard... niets meer waard

Ooo.. lalala.. Oo..
Ooo.. lalala.. Oo..

De man is dood, echt dood,
Zei de radio vanmorgen...
Ze hebben hem drijvend gevonden,
Zoals de stront die hij wilde zijn...
Zijn zoon verliest een vader, zijn vrouw een man,
Voor de rest is hij al een tijd... al een tijd weg...
Eigenlijk kan het me niet schelen,
Er zijn veel meer
Die moeten drijven zoals hij...

Ooo.. lalala.. Oo..
Ooo.. lalala.. Oo..