Oda a Hans Gamarra

Ik zal je armen tekenen
Ik zal je voeten tekenen
En ik zal sandalen aan je stappen doen
Zodat ze me deze keer leiden

En als je me zegt dat je erover nagedacht hebt
Dat je je trots vergeten bent
En dat je weer bij me wilt zijn
Dat ik niet zo'n watje ben als je zei
Ik zal op je wachten
Maar je weet heel goed dat ik niet meer dezelfde ben
Die je verliet, nu studeer ik
Bedrijfsmanagement aan een instituut
Heel punk, dus je gaat het merken

Ik heb meer vrienden op Facebook
Dan Norecomendable fans heeft
Ik heb een vriendin die Ana heet
Zij maakt elke dag een platte prijs voor me
Ik hoef haar geen rente te betalen
Ze stuurt me geen huisremedies of onzin op Facebook
Ze zegt niet dat ze van me houdt, schatje, dikkerd
En al die schattige, belachelijke dingen die je zei
We zijn zoals toen Hans Gamarra componeerde
Denkend dat hij Daniel of Raez was
Ik ga naar Duitsland, ik ben je al vergeten
Deze keer zal Teresa Bucsor me zeggen wat te doen
Ze zal zeggen dat ze bij me komt slapen
Ze zal mijn tekortkomingen niet zien, ze zal bij me in slaap vallen
Ze zal 's ochtends wakker worden, vragen of ik gegeten heb
En jij zult me blij aankijken
Ik zal glimlachen op de foto's van Facebook
Maak je geen zorgen, ik zal je niet verwijderen
Je hebt geen andere straf dan jezelf zijn
Dus ik blijf de meester volgen

Dus ik ga me gewoon niet afscheiden
Ik weet dat ik je vaarwel zei, maar diep van binnen
Degene die weg wilde was jij en niet ik
Jij was het en niet ik
Zeg me wat je op zondag gaat doen
Zeg me wat je zonder mijn liefde gaat doen
Die ik je gaf
Ik weet dat ik een watje ben
Je zegt het zo vaak
Dat je ziet dat als ik in de spiegel kijk
Ik me zo naakt voel en niet meer zie
Dan jouw onverschilligheid
Jouw complexen van alleenstaande moeder
Jouw blote momenten
Jouw willekeurige middagen
Anticuchos in Pachacamac
Deze keer ga ik betalen
Ik zweer het, ik vroeg je al niet om China
Voor het ontbijt
De bonenpunch is voorbij
Vanaf morgen alleen yoghurt en pure salade
En wanneer je je diploma haalt
En met iemand trouwt die je gelukkig maakt
En je verlaat zoals ik
En ze zeggen zoveel dingen die er niet toe doen
Er zijn geen uitleggen die de liefde redden
Als het in stukken gebroken is
Praat met me, vertel me wat je dit einde van de maand hebt gedaan
Met welke smoes kom je?
Zeg je weer dat ik je moet geven
Nu er niets meer te geven is
Wat ga je verzinnen?
Zeg je dat ik je de knuffels moet teruggeven
De 'ik hou van je' en de liefde
Maar je weet net zo goed als ik
Dat we overbodig zijn
Dat het beste was om elkaar te laten gaan
Totaal, er zijn meer mensen in de wereld
Voortaan denk ik niet meer te huilen