Sobre La Arena
Niña Pastori
Over Het Zand
En die manier van kijken
Die jouw groene ogen hebben
En die manier van lopen
Die me zo vermaakt
Je weet dat ik van je hou
Ook al ben je mijn ondergang, olé, olé
Sinds ik je zag, heb je mijn ziel verscheurd
Toen ik me vulde met het licht van je gezicht
En nu je dichtbij bent
En in mijn bed ligt
Zou ik je zo, zo, zo graag willen liefhebben
Tot de dageraad aanbreekt
Dichtbij de rivier waar de boten slapen
Is het altijd koud, koud, koud
Dichtbij de rivier
Waar ik kom om het te zoeken
Is het altijd koud dichtbij de rivier
Waar de boten slapen
En tot aan mijn deur komen de schelpen
Wanneer er een storm is
En tot aan mijn deur
Waar de golven ze brengen
Wanneer er onweer is
Al komen de schelpen tot mijn deur
Over het zand met hun geluid
En echo's van stemmen van de woeste zee
Van de woeste zee, echo's van stemmen, neef
Van mijn liefde, van mijn liefde, van mijn liefde
De zeelieden van de haven
Laten hun boten achter en drijven weg
En waar de wind ook heen gaat
Maar als de oostenwind in de baai waait
Komen ze weer naar huis
Tot de wind gaat liggen
Oh in de baai, oh oh oh
De zeelieden van de haven laten hun boten achter
Laten hun boten achter
En die manier van kijken
Die jouw groene ogen hebben
En die manier van lopen
Die me zo vermaakt
Je weet dat ik van je hou
Ook al ben je mijn ondergang, olé, olé
