Contigo

Ik wil geen beschaafde liefde,
Met rekeningen en scènes op de bank;
Ik wil niet dat je terugreist in de tijd
En terugkomt van de markt
Met de neiging om te huilen.

Ik wil geen buren met zeuren;
Ik wil niet zaaien of delen;
Ik wil geen veertien februari
Of een gelukkige verjaardag.

Ik wil niet jouw koffers dragen;
Ik wil niet dat je mijn shampoo kiest;
Ik wil niet van planeet veranderen,
Mijn vlecht afknippen,
Proosten op jouw gezondheid.

Ik wil geen zondagen in de middag;
Ik wil geen schommel in de tuin;
Wat ik wil, dappere hart,
Is dat je voor mij sterft.

En sterven met jou als je jezelf doodt
En mezelf doden als je sterft
Want de liefde die niet sterft, doodt
Want liefdes die doden, sterven nooit.

Ik wil niet sparen voor morgen,
Vraag me niet om rond te komen;
Ik wil geen appel eten
Twee keer per week
Zonder zin om te eten.

Ik wil geen kaswarmte;
Ik wil je litteken niet kussen;
Ik wil geen Parijs met regen
Of Venetië zonder jou.

Wacht niet op me om twaalf uur bij de rechtbank;
Zeg niet dat we opnieuw moeten beginnen;
Ik wil geen vrij of bezet,
Geen vlees of zonde,
Geen trots of medelijden.

Ik wil niet weten waarom je het deed;
Ik wil niet met jou of zonder jou;
Wat ik wil, meisje met droevige ogen,
Is dat je voor mij sterft.

En sterven met jou als je jezelf doodt
En mezelf doden als je sterft
Want de liefde die niet sterft, doodt
Want liefdes die doden, sterven nooit.