Som Ocells
Nil Moliner
Als Twee Vogels
We zijn als twee vogels in de nacht
Die alle stormen trotseren
Die niet meer achterom hoeven te kijken
Wanneer de verdriet
Mij niet meer komt opzoeken
Laat ik de wind
Me meenemen langs andere paden
Ik kijk naar de maan
Om me te laten begrijpen
Dat ik, voordat iets anders
Mijzelf moet liefhebben zoals ik deed
En ik weet dat het moeilijk is
Terwijl de tijd verstrijkt
Elk herinnering te aanvaarden
Met de nostalgie
En ik weet dat het moeilijk is
Jou te verbeelden
Wanneer de wond niet is genezen
En nog steeds bloedt
Nu moeten we begrijpen dat het niet hetzelfde is
Maar ik heb nog steeds kracht over
Nu moeten we weten dat we elkaar misschien niet meer zien
En dat breekt me nog steeds
Nu moeten we voor elkaar zorgen en laat de wind ons brengen
Naar elke plek ter wereld
Ik zal je voor altijd herinneren
We zijn als twee vogels in de nacht
Die alle stormen trotseren
Die niet meer achterom hoeven te kijken
We zijn als twee vogels die hoog vliegen
Die nooit meer de grond willen raken
Ook al regent het stenen
Dank je wel voor het vertrekken
Dank je wel voor het blijven
Dank je wel voor wie je bent
Voor het zijn van het licht dat niet dooft
Dank je wel voor morgen
Dank je wel voor altijd
Dank je wel voor het vliegen
En me niet zonder strijd achter te laten
We zijn als twee vogels in de nacht
Die alle stormen trotseren
Die niet meer achterom hoeven te kijken
We zijn als twee vogels die hoog vliegen
Die nooit meer de grond willen raken
Ook al regent het stenen
We zijn als twee vogels in de nacht
Die alle stormen trotseren
Die niet meer achterom hoeven te kijken
We zijn als twee vogels die hoog vliegen
Die nooit meer de grond willen raken
Ook al regent het stenen
Dank je wel voor wie je bent
Voor het zijn van het licht dat niet dooft
