Costruire
Niccolo Fabi
Bouwen
Sluit je ogen
stel je een vreugde voor
waarschijnlijk denk je
aan een vertrek
ah, als we alleen maar leefden van beginnen
van de opwinding van de eerste keer
wanneer alles je verrast en
niets je nog toebehoort
je zou denken aan de geur van een nieuw boek
aan die van verse verf
aan een cadeau om uit te pakken
op de dag voor het feest
op 21 maart, bij de eerste omhelzing
aan een volle potlood, de lente
aan de angst voor het debuut
aan de trilling van de eerste keer
maar tussen het vertrek en de finish
is er alles wat rest
en alles wat rest is dag na dag
en dag na dag is
stilletjes bouwen
en bouwen is macht en weten
afzien van perfectie
maar het einde is zeker dramatischer
zo herinner je van elk verhaal alleen
zijn conclusie
net als het laatste glas, de laatste visie
een een eenzame zonsondergang, de buiging en dan het doek
tussen de verwachting en de vervulling
tussen het eerste thema en het testament
is er alles wat rest
en alles wat rest is dag na dag
en dag na dag is
stilletjes bouwen
en bouwen is weten en macht
afzien van perfectie
ik pak je handen vast
blijf hier
de sneeuw zal vallen
binnenkort