Elle Pleut

Geabsorbeerd door een docu' over het universum, de slapeloosheid is zijn vloek
De ogen op een scherm tot ik flitsen zie
Ik kijk door het raam, de maan is groen, ondergedompeld in de samenvloeiing
Van tijdperken, ik heb nooit willen wennen, het regent
Je laat me de wetten van de slaap uitdagen
Me 's nachts omdraaien tot ik de latten van het bed haal
Het geluid van dode bladeren die over het trottoir schrapen
Mijn reflectie in deze plas maar ik kan mezelf niet meer zien, het herinnert me te veel aan jou
Toen we elkaar elke ochtend in het openbaar vervoer kruisten
De eerste glimlach voordat alles begon te drijven
De eerste gezamenlijke grap, de eerste keer dat we elkaar krasten
Toen ik je zag slapen en schreef

Waar kom je vandaan? Je zachtheid is dodelijk
Waar kom je vandaan? Je zachtheid is dodelijk
Waar kom je vandaan? Je zachtheid is dodelijk
Waar kom je vandaan? Je zachtheid is dodelijk

Ik schreef, waar kom je vandaan? Je zachtheid is dodelijk
Het was tien over twaalf, ik was buiten
En je had alles ondersteboven gezet zonder het me te zeggen
Dat je allerlei ideeën en duistere twijfels had
Ik zag je niet in de bus vanavond
Om je te vergeten, deed ik mezelf steeds meer werk aan
We schrapten elkaar zo abrupt uit ons leven
Ik heb het gevoel dat jouw familie me meer mist dan jij

Je denkt alleen aan anderen
Je denkt niet aan mij
Ze heeft haar hart op mij gebroken
Je denkt alleen aan anderen
Je denkt niet aan mij
Ze heeft haar hart op mij gebroken

Ze heeft haar hart op mij gebroken
Hart op mij gebroken
Er stond wit op zwart geschreven
Het is voorbij tussen jou en mij
Ze heeft haar hart op mij gebroken
Hart op mij gebroken
Het is voorbij tussen jou en mij
Ik ga weg, ik kom niet terug
Gisteren nog had ik
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Gisteren nog had ik
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Mijn ogen op jouw gezicht gericht

Om de tijd in te halen, hebben we niet genoeg aan één eeuw
Een doorboord wolk werpt zijn stippen op de droge grond
Te veel trots dat we graag ontkennen
Je zou willen dat we vrienden blijven, ik geef de voorkeur aan je vijand te zijn
We zagen er verdorven uit, aan de buitenkant lachen we
Onze schermen als barricade, we stuurden elkaar stenen
Je verwijt me dat ik mijn broers met mysterieuze blikken ga zien
Het is beter om serieuze vrienden te hebben dan vrienden die serieus zijn
Te veel trots dat we graag ontkennen
Je zou willen dat we vrienden blijven, ik geef de voorkeur aan je vijand te zijn
Zullen we de kans krijgen dat het opnieuw begint? Dat hangt ervan af
Nu is het enige wat we gemeen hebben, vrienden

Je denkt alleen aan anderen
Je denkt niet aan mij
Ze heeft haar hart op mij gebroken

Ze heeft haar hart op mij gebroken
Hart op mij gebroken
Er stond wit op zwart geschreven
"Het is voorbij tussen jou en mij"
Ze heeft haar hart op mij gebroken
Hart op mij gebroken
Het is voorbij tussen jou en mij
Ik ga weg, ik kom niet terug
Gisteren nog had ik
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Gisteren nog had ik
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Mijn ogen op jouw gezicht gericht

Gisteren nog had ik
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Gisteren nog had ik
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Gisteren nog had ik
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Gisteren nog had ik
Mijn ogen op jouw gezicht gericht
Mijn ogen op jouw gezicht gericht

Hoeveel (hoeveel)
Hoeveel (hoeveel)
Hoeveel (hoeveel)
Hoeveel keer? Hoeveel koningen?
Hoeveel wetten? Hoeveel keuzes?
Hoeveel beproevingen? Hoeveel ruzies?
Hoeveel bewijzen? De woorden van de liefde worden niet meer gezegd
Hoeveel seizoenen? Hoeveel verbindingen?
Hoeveel splitsingen? Hoeveel verwondingen?
Hoeveel korrels zand? Hoeveel duinen?
Hoeveel gekke angsten die we afvoeren?
Hoeveel sterrenstelsels? Hoeveel manen?
Hoeveel vrouwen? Ik zie er maar één (jij)