Avant Tu Riais (feat. Clara Luciani)

Ik observeer deze mannen in pak
Verdronken in deze amorfe massa
Die vrouw met een hard gezicht die met kracht voorbijloopt
Ze denkt intens aan haar carrière, ze gaat ervoor

Ondanks het ongewenste gedrag van mannen
Maar het enige dat haar drijft
Is ergens het gebrek
Ze heeft meer nodig
Dan een antidepressivum dat sterk genoeg is

Maar als ze haar impulsen de vrije loop zou laten
Zou ze in werkelijkheid schilderen
Op een hoge muurschildering, haar littekens
Ze weet wat ze wil
Het is iets bijna elementairs

Maar is ze mentaal wel klaar?
Ik zou bijna willen dat ze me eerder begraaft
Voordat de tijd haar neemt
Voordat ze een echt skelet wordt
En we haar in de brede zin verliezen, een echt skelet

Dat we tentoonstellen in de natuurkunde tijdens de middag
Een eeuwige glimlach die in haar blijft hangen
Alsof dit leven slechts een treurig grapje is
Dus stelt hij haar tentoon zodat we met geweld leren

Dat het rijk van de man in de wetenschap ligt
En dat magie niet bestaat, maar we zullen weerstaan
In je hoofd draait het niet rond
Je gedachten zijn ellipsen

Het systeem laat je stelen
Maar het zijn geen vleugels, het zijn propellers
Beheers jezelf of laat je beheersen
Je kunt vrij zijn of gevangen in je ondeugden

En als de kinderen besluiten het over te nemen
Zullen de volgende jaren van misbruik ondergaan
Plotseling leegt het station en de blikken ontwijken elkaar
En het is de burgeroorlog, zo gemeen
De liefde gaat zo snel verloren

Moeder aarde verstikt onder de vuiligheid van haar zonen
Voor deze ideeën die we ondergaan, weet ik, de blindheid verleidt je
Navelstreng-egoïsten, weinigen helpen elkaar
Treurige ironie van een dienstverlenende samenleving

De mensen in nood komen na de schijn
Die we binnenkort moeten redden
Wat zeg je tegen je buurman die verloren heeft
Zijn grootouders in het getto van Warschau
Dus schreeuwde je zonder pauze en je boog je in vier zonder klaver
Je neuronen zijn doorgebrand, je hart is as

Je hebt nooit geleerd te buigen als je een droom nodig hebt
Weinig vers bloed, moeilijk om je te concentreren
Je hele kindertijd in afgelegen gebieden
Je bent jong en ambitieus, dus voel je je klaar

Al als tiener luisterde je alleen naar 113
Je zei tegen je moeder: Ik kom terug, de tijd dringt
Er is alleen maar om je omhoog te helpen dat ik naar beneden zou komen
Op een dag koop ik het hele gebouw
Gewoon om zeker te zijn dat ze je binnenlaten

Avonturier van het onbekende, voorheen lachte je om het onbekende
Voorheen lachte je om de tijd die verstrijkt, en toen is de tijd verstrijkt
Maar, voorheen lachte je om het onbekende, voorheen lachte je om het onbekende
Voorheen lachte je om de tijd die verstrijkt, en toen is de tijd verstrijkt

Avonturier van het onbekende, voorheen lachte je om het onbekende
Voorheen lachte je om de tijd die verstrijkt, en toen is de tijd verstrijkt
Maar, voorheen lachte je om het onbekende, voorheen lachte je om het onbekende
Voorheen lachte je om de tijd die verstrijkt, en toen is de tijd verstrijkt

Je voelt goed dat je uniek bent
Je wilt niet dat iemand je inhaalt
De man is laf als een knoop
En je zweeft als de twijfel

De banden worden gemaakt en verbroken
Mensen beledigen elkaar en gebruiken elkaar
Zelfs van de toppen van de bomen, dat alles overtreft je
Je som van gedachten die de slaap uitwist

We zijn zombies, we zijn maskers
Slechts mensen van voren nu nefast
Verwoeste gebieden, mannen en vrouwen
Je voelt je geen van de clans

Glimlachen in de hoeken, knipoogjes
Voor de rouw om een liefde in verval
De immateriële natuur ontvluchten, het is niet zeker dat we kunnen
Tegenover het innerlijke licht, knijpen we onze ogen dicht

Ze zeggen dat liefde blind maakt, maar het heeft je het zicht teruggegeven
Het heeft je doen veranderen toen je woede doof was, het deed de straat neuriën
Het heeft je de hondenhalsband die je als sjaal droeg, laten afdoen
Het onderwijs heeft je dingen laten vergeten
Essentiële dingen die je al wist

Vergeet vooral niet dat je voorheen lachte
Maar de liefde bevrijdt je, heb je dat vergeten?
Je bent niets in het universum en voorheen straalde je
Bevrijd je licht, ze willen je redeneren
Bevrijd je licht

Avonturier van het onbekende, voorheen lachte je om het onbekende
Voorheen lachte je om de tijd die verstrijkt, en toen is de tijd verstrijkt
Maar, voorheen lachte je om het onbekende, voorheen lachte je om het onbekende
Voorheen lachte je om de tijd die verstrijkt, en toen is de tijd verstrijkt

Avonturier van het onbekende, voorheen lachte je om het onbekende
Voorheen lachte je om de tijd die verstrijkt, en toen is de tijd verstrijkt
Maar, voorheen lachte je om het onbekende, voorheen lachte je om het onbekende
Voorheen lachte je om de tijd die verstrijkt, en toen is de tijd verstrijkt