Dos Horas
Necko Vidal
Twee Uren
Je denkt dat het makkelijk is om je te vergeten
Je denkt dat het makkelijk is om je niet te zien en niet te denken
Aan degene die nooit iets weet
Maar die maakt niets uit
In Atocha kennen ze me
Als de sukkel die rondloopt
Door het hele station om te vinden
Het zuiden, de hoofdstad achterlatend
Iedereen weet dat ik je ga zien
En dat de afstand er niet toe doet
Want ik ga je zien en het maakt me niet uit
Het zijn maar 2 uur, niet meer
Waarin ik denk aan hoe ik het ga doen
Als ik je zie zonder te laten zien
Dat ik bij het zien niet kan ademen
En niet kan praten
En je denkt dat het makkelijk is om je te vergeten
Je denkt dat het makkelijk is om je niet te zien en niet te denken
Aan degene die nooit iets weet
Maar die maakt niets uit
Je denkt dat het makkelijk is om je te vergeten
Nooit meer met je praten
Nooit meer aan je denken en niet denken
Aan degene die reist in haar blik
Met een koers zonder einde
Je denkt dat het makkelijk is om te vergeten
Dat je herinnering
Dichtbij blijft, ook al is het ver weg
Je hebt je vergist in het veroveren
Ik reis in jouw manier van kijken
En hoewel je alles weet wat ik voel
Maakt het niet meer uit, het enige wat ik verlies is tijd
En het maakt me niet uit
Het zijn maar 2 uur, niet meer
Waarin ik denk
Hoe ik het ga doen als ik ontdek
Dat het waar is dat ik bij het zien
Zelfs mijn naam en mijn leeftijd niet weet
En niet kan praten of ademen
En je denkt dat het makkelijk is om je te vergeten
Je denkt dat het makkelijk is om je niet te zien en niet te denken
Aan degene die nooit iets weet
Maar die maakt niets uit
Je denkt dat het makkelijk is om je te vergeten
Nooit meer met je praten
Nooit meer aan je denken en niet denken
Aan degene die reist in haar blik
Met een koers zonder einde
Je denkt dat het makkelijk is om je te vergeten
Iedereen weet dat ik je ga zien
En dat de afstand er niet toe doet
Want ik ga je zien en het maakt me niet uit
Het zijn maar 2 uur, niet meer
Je denkt dat het makkelijk is om je te vergeten
Je denkt dat het makkelijk is om je niet te zien en niet te denken
Aan degene die nooit iets weet
Maar die maakt niets uit
Je denkt dat het makkelijk is om je te vergeten
Nooit meer met je praten
Nooit meer aan je denken en niet denken
Aan degene die reist in haar blik
Met een koers zonder einde
Je denkt dat het makkelijk is om je te vergeten
