Blue Bird

Als ik vlieg, kan ik niet meer terug
wat ik beoogde is die blauwe, blauwe lucht

Verdriet kan ik nog niet herinneren
Maar de pijn begint nu pas toe te nemen
Deze gevoelens die ik voor jou koester
veranderen nu in woorden
We ontwaken uit de droom van een vreemde wereld
met deze vleugels spreid ik ze uit en vlieg weg

Als ik vlieg, kan ik niet meer terug
wat ik beoogde is die witte, witte wolk
Als je me vindt, weet je dat
het zo sterk is
die blauwe, blauwe lucht
blauwe, blauwe lucht
blauwe, blauwe lucht

Met een geluid dat lijkt op de klank van verdriet
is het oude, versleten raam gebroken
De open kooi verliest snel zijn charme
terugkijken is niet meer mogelijk
met de toenemende hartslag geef ik mijn adem af
ik breek door dat raam en vlieg weg

Als ik aanloop, zegt men dat ik het kan maken
die roep komt van een verre, verre stem
Ik pak je hand, die zo verblindend is
hoe meer ik vraag, des te dieper die blauwe, blauwe lucht

Ik wist dat ik zou vallen, maar blijf de lichten achterna jagen

Als ik vlieg, kan ik niet meer terug
wat ik zocht is die witte, witte wolk
Als je me vindt, weet je dat
het zo sterk is, die blauwe, blauwe lucht
blauwe, blauwe lucht
blauwe, blauwe lucht