Infinito (part. Van Zee)

Aan het einde van mijn verhaal is er oneindigheid
Aan het einde van mijn verhaal is er oneindigheid

Kijk
Hoe gaat het met je?
Je herkent me niet eens meer
Zie me in de punten van de zinnen
In de vrije uren
In de herinneringen

Aan het einde van mijn verhaal is er oneindigheid
Aan het einde van mijn verhaal is er oneindigheid

En de pijn blijft
Te vroeg heeft de wereld je weggejaagd
In de donkere nacht denk ik
Wie had je nu kunnen zijn?

En de pijn blijft
Te vroeg heeft de wereld je weggejaagd
En in de donkere nacht denk ik
Wie had je kunnen zijn?

In het midden van mijn oneindigheid vond ik vrede
En het paste in mij totdat ik op een dag vreesde dat het einde me zou veranderen
Ik voelde me veranderd

Met welke lichtheid kan een glimlach zijn?
Zie me met een schoon gezicht en verlangend naar jou hier
Een punt aan het einde van zo'n korte zin

Ik heb je nog steeds in gedachten in de zinnen die ik schrijf
Te vroeg weggenomen
Ik beloofde mezelf dat ik me niet door angst zou laten leiden

Soms lukt het niet, maar je weet dat ik probeer
De tijd die voorbij is, gedempt door het verstrijken van de tijd
Het is een oneindigheid aan momenten

Ik verliet zo vroeg het huis
Zonder te weten of mijn ziel geneest
Op mijn kussen
Droomde ik van de tijden dat je naast me was
In de oneindigheid

In de oneindigheid
Aan het einde van mijn verhaal is er oneindigheid

Het leven raast voort
Wacht niet op mij
Met een gebroken ziel
Zie ik waar de liefde me laat lopen
Opnieuw proberen
Vanaf hier

Vanaf hier

In de oneindigheid, op een dag ben ik bij jou
In de oneindigheid, op een dag ben ik bij jou
In de oneindigheid, op een dag ben ik bij jou
In de oneindigheid