Púrpura

Zeg me iets dat me niet pijn doet
Je weet dat ik niet zomaar iemand ben
Je zou hier niet zijn als je me niet wilde
Terwijl je het herinnert, doe met me wat je wilt

Met de haast van de bries
Als het nodig is, raak me nog een keer aan
Mijn glimlach is de plank
Die ervoor zorgt dat je op je kop staat

Het is niet meer af en toe
De tussenpozen wegen niet meer zo zwaar
In de keuken staan twee lege borden
En twee oogjes die naar me kijken

Het is niet meer af en toe
De tussenpozen wegen niet meer zo zwaar
In de keuken staan twee lege borden
En twee oogjes die naar me kijken

En ik ben gevangen in je kussen
Het is geen cliché, ik voel dat echt
Ik ben geen stap, ik ben een struikelblok
Het is niet om te zingen, het is om ondeugend te zijn

Want ik weet hoe ik je dingen moet geven
Ik heb je nooit alleen gelaten
Zeg me wat je nodig hebt
Want ik heb van die takjes, en

Het is niet meer af en toe
De tussenpozen wegen niet meer zo zwaar
In de keuken staan twee lege borden
En twee oogjes die naar me kijken

Het is niet meer af en toe
De tussenpozen wegen niet meer zo zwaar
In de keuken staan twee lege borden
En twee oogjes die naar me kijken

Paarse kleur
Zijn deze bloemen om te verbranden
Het is je zoetheid
Die me laat opstijgen

Paarse kleur
Zijn deze bloemen om te verbranden
Het is je zoetheid
Die me laat, die me laat, die me laat meer

Als je me meer toestaat
Laat ik je meer toe
Slechts één keer meer

Het is niet meer af en toe
De tussenpozen wegen niet meer zo zwaar
In de keuken staan twee lege borden
En twee oogjes die naar me kijken

Het is niet meer af en toe
De tussenpozen wegen niet meer zo zwaar
In de keuken staan twee lege borden
En twee oogjes die naar me kijken