Poeta
Nanpa Básico
Dichter
Een dichter dwaalt alleen in de blauwe lucht
En de droge bladeren
Vecht tegen de droom die hem zijn dromen ontneemt
En vult de greca weer
En hij gaat alleen
Zoekt naar magie
Maar alles
Doordrenkt hem met nostalgie
Een dichter dwaalt alleen in de blauwe lucht
En de droge bladeren
Vecht tegen de droom die hem zijn dromen ontneemt
En vult de greca weer
En hij gaat alleen
Zoekt naar magie
Maar alles
Doordrenkt hem met nostalgie
Hij heeft de ziel van vuur en verbrandde lippen
De hoop intact maar de geest moe
Zijn onrustige ogen dwalen overal rond
Hij heeft kracht en vaardigheid maar was nooit soldaat
Elke keer als hij huilt, streelt de eenzaamheid hem
Hoewel de vochtigheid in zijn vingers hem gek maakt
Zijn doffe ogen, kristallen van slechtheid
Hij leerde alles te verliezen, daarom voelt hij geen angst
Het is weer een vers, weer een vers
Weer een vers, hij volhardt
Het is weer een vers, weer een vers
Weer een treurig vers
Het is weer een vers, weer een vers
Weer een vers, hij volhardt
En maakt weer een vers, weer een vers
Weer een treurig vers
Hij is een kluizenaar die vreemd wordt aangekeken
Een wit schaap, maar zonder kudde
Die zwakke grasjes bijt, moe van de bedrog
Hij verzint een bubbeltje waar niemand hem pijn doet
Zijn mager lichaam, hart bleek
Warme adem, huilen is niet toegestaan
Voor een dichter die zwemt in de leegte
En dwaalt in zijn delirium met een bevlekte geest
Hij is een schedel met een lichaam
Hoewel hij weet dat het niet goed is, verliest hij zijn optimisme niet
Hij gaat geen relatie aan, hij lijdt aan scepsis
Hij waardeert zichzelf, hoewel hij zich voor zichzelf schaamt
Hij is een treurig wolf die de maan niet verraadt
Gelooft niet in vergeving en daarom vergeeft hij niet
Een idee en een papier en meteen raakt hij geobsedeerd
Dit lied is voor mij, gesproken in de derde persoon
Een dichter dwaalt alleen in de blauwe lucht
En de droge bladeren
Vecht tegen de droom die hem zijn dromen ontneemt
En vult de greca weer
En hij gaat alleen
Zoekt naar magie
Maar alles
Doordrenkt hem met nostalgie
Een dichter dwaalt alleen in de blauwe lucht
En de droge bladeren
Vecht tegen de droom die hem zijn dromen ontneemt
En vult de greca weer
En hij gaat alleen
Zoekt naar magie
Maar alles
Doordrenkt hem met nostalgie
