Ocho Y Medio

Ik kijk naar het plafond dat weer aan het druppen is
Het heeft lang niet zo hard geregend
En elke druppel die tegen de metalen spullen slaat
Laat me soms denken aan bloed en soms aan jou
Wat in feite hetzelfde is
Wat, door wreedheid, nu niet meer uitmaakt
Of het kan een engel zijn die ooit het geloof verloor en werd
Verjaagd, en die hier komt sterven boven mijn
Huis en deze druppels zijn zijn tranen
Of misschien is het tijd om eindelijk in te zien
En te begrijpen dat binnen dit horror geen
Literatuur is, nee, en dat weet jij goed door keer op keer
In een dodelijke val te trappen die al
Acht jaar en een half duurt. Ik zal heel kort zijn: Ik hou van je, en dit doet pijn
En er kwam een vogel op mijn raam zitten
Hij had een gebroken vleugel, zijn veren waren grijs en blauw
En toen ik mijn hand uitstak en zag dat hij niet wegvloog
Wist ik meteen dat jij hem stuurde
Ik nam hem in mijn klauwen en liet hem sterven
En toen hij dat deed regende het hier nog steeds
En het bloed dat druppelde tussen de klauwen van een dier voorspelde mijn
Lot, als een vogel die van Madrid naar Gijón vloog, zelfs gewond
De spiraal herschrijvend van beloven het goed te doen
Een nieuwe fout maken, niet weten om vergeving te vragen of het
Te vaak vragen
En hoewel ik nu een gebed spuug, bevroren van angst, antwoordt geen God
Nog steeds
Ben ik degene die het niet ziet of is het licht nog niet gekomen?
Ik zal heel kort zijn: Ik mis je, en dit doet pijn

Ik probeer een uitweg te vinden
Maar ik herinner me niet eens meer hoe we hier binnen zijn gekomen
En ik aanschouw naast me het lijk van wie ik was
Volgens jou, ooit
En het is de vochtvlek die de dodelijke wond is
Doordrenkt in de matras
En nu ik je hoor huilen in plaats van naar je toe te gaan
Verdoof ik mezelf weer en beperk me tot het verhogen van het volume
Van de televisie
Of ik concentreer me op het herinneren, om niet aan jou te denken
Dat ik iemand moet bellen om te komen repareren
De lekkage eindelijk eens, ik ben al moe van het verzamelen van liters
Grijs water, grijs als een metaal
Dat ooit glansde en nu vuil is
Wat moet je doen om te houden van wat ik al een
En duizend keer wilde verachten?
Ik zal heel kort zijn: Ik ben je kwijt, en dit doet pijn