Ruido

Ik schrijf niet, ik sluit wonden, zinnen zijn mijn genezing
Na elke zin zet ik een hechting en naai ik
Ik sprong van deze put naar de hoogtes
En nu ik beroemd ben, is er geen rust bij elke twijfel

Ik leef achter vogels aan, draai moeren
Ik open mijn ogen voor het geval er spionnen in de buurt zijn
Ik verdubbel mijn inzet elke dag, zoals in een casino
Terwijl ik liefdesbrieven aan het lot schrijf

En ik weet dat ik, door naar de afgrond te kijken, een prijs heb betaald
Niemand bad als iemand viel van de trapeze
Ik vertrouw de koude handelswijze niet
Iedereen geeft, voor hun deel, de stoel op aan de dwaas

En nee, ik ben niet zo vuil, ik waardeer degene die zijn hart erin legt
Het maakt niet uit of hij de laatste is of op de eerste plaats staat
Ik praat over de kinderen, van wijken zonder bloemen en ruikend naar pollen
Van wijzen die alles weten zonder naar school te gaan

Ik pakte mijn pen en vloog, ik ben datgene wat ik me herinnerde
Rap uit liefde: Ik sterf en dood voor hem
Er zijn ook reizen naar Cali, van Parijs naar Miami
Een Armani-pak, genomineerd voor Grammys, maar bah!

Dat alles is secundair, ik geef de voorkeur aan eeuwen door te reizen
Terwijl ik de technocraat en zijn handlangers ontwijk
Black Mirror, verslaafd aan het circus, ja, bro
Het is het gevaar om het scherm aan te zetten en een boek dicht te slaan

(Slechts lawaai hoor ik)
(Slechts lawaai hoor ik)
(Slechts lawaai hoor ik)
(Slechts lawaai hoor ik)

Ik kan niet eten of rustig slapen
Ze schreeuwen tegelijk, ik hoor alleen lawaai
Buiten willen ze me vergiften verkopen
Terwijl ze me bezig houden

Ik kan niet eten of rustig slapen
Achter die muur, veel vijanden
Ze richten op me omdat ik
Een marionet ben die zijn touwtjes wilde breken

Ik rap niet, ik ontkleed de tekst, bijna zoals seks
Een alfabet en zeven noten als bijlage
Het zijn mijn verbindingen met elke geest die ik tegenkom
Als je in de mijne kijkt, vind je meer dan vogels, je vindt raven

Ik ben slechts een dienaar van de beat
Jij blijft een trouwe vriend als je op repeat drukt
Geen leugens: Ik weet dat jullie ook Morfeo willen verslaan
En jullie namen in de trofee willen graveren

Maar dat is niet mogelijk zonder zweet of opoffering
Jullie leren de les niet
Ik bloedde inkt in deze crypte, zo tot de dageraad
Het is geen optie om halverwege de weg te stoppen
Hond van delirium, mijn rap is mijn vuur, mijn chemotherapie

Mijn idylle met sterren en kometen
Zij willen dat ik doe wat ik beloof
Zij geven de voorkeur aan een boef boven een dichter. Ik neem het aan
Niet iedereen kijkt verder dan de rook. En wat kan ik eraan doen?

Zoveel mannen die, voor plezier, je bedriegen
Zoveel kinderen willen Amancio Ortega zijn
En zo, eindeloos: Meer zaagsel dan neuronen, ik zie ze navigeren
Jouw koning, voor mij, is een harlekijn, een gewone clown

Ik kijk naar de Olympus, de goden van Hip Hop
Onverslagen scheppers, zonder egocentrisme
Je zoekt waarheden en er zijn alleen afgronden
Je zoekt een held, maar die zit in jezelf

Ik kan niet eten of rustig slapen
Ze schreeuwen tegelijk, ik hoor alleen lawaai
Buiten willen ze me vergiften verkopen
Terwijl ze me bezig houden

Ik kan niet eten of rustig slapen
Achter die muur, veel vijanden
Ze richten op me omdat ik
Een marionet ben die zijn touwtjes wilde breken

Ik kan niet eten of rustig slapen
Ze schreeuwen tegelijk, ik hoor alleen lawaai
Buiten willen ze me vergiften verkopen
Terwijl ze me bezig houden

Ik kan niet eten of rustig slapen
Achter die muur, veel vijanden
Ze richten op me omdat ik
Een marionet ben die zijn touwtjes wilde breken