Manifiesto

Mijn vader is de Zon, mijn moeder de Maan
Mijn broer is de wind en de aarde mijn wieg
Mijn enige kinderen zijn de zinnen die ik verzin
En mijn grootste cadeau is leven in dit moment

Waarin ik voel dat zwijgen een doodzonde is
In de hoofdstad van de zonde willen ze me onthoofden
En hoewel ik mijn kinderen in een sprookje zou willen opvoeden
Weet ik dat de wereld vergaat en ze niets zullen hebben

Ze worden ratten als het riool hen mishandelt
De stad steekt zijn naald erin en niemand kalmeert de haat die hen duwt
Er zal niets zijn, alleen heksen
Terwijl de rijke kinderen in hun bubbel reizen

Van luxe, van onfeilbare arrogantie
Ik kom uit een plek waar ze zeiden dat slagen onmogelijk was
Nach, weer een bard in de jungle die doet alsof hij vrij is
Nach, weer een bard die oordeelt over de oordelende zonder medelijden

En die MC's zo ongelooflijk als ze schrijven
Nee, ze doen geen wetenschap, ze beschrijven niet wat ze leven
Ze imiteren alleen de houdingen van iemand die ze willen zijn
Terwijl mijn geest macht vertegenwoordigt zoals Uri Geller

In staat om de straf te zien, in de verraad van een vriend
Ik zeg je dat er buiten klootzakken zijn die alleen naar hun navel kijken
Randfiguren die constant over een rand rennen
Zorgend dat hun bankrekeningen dikker worden
Met hun meest serieuze en onverschillige gezicht
Als ze zien dat de dakloze zijn ellende op de stoep bloedt

Ik ben niet meer verbaasd om dezelfde te zien
Door puin rommelen, ik wil hun trots op mijn schouders dragen
Strijdend tegen het systeem dat jullie corrumpeert
Zien dat idioten zonder naam alleen maar shit praten en zich verstoppen
Op straat waar kinderen met rode ogen groen roken in steegjes
Altijd in de problemen

Hun grijze materie in het wit voorspelt een zwarte toekomst
Terwijl de paarse regen hun illusies verdrinkt
Ik keek in de spiegel met de ogen van degene die me haat
En voelde me euforisch omdat alles psychologisch is
In deze dierentuin van gieren en kamelen
Van hongerige honden die wachten op het moment om mijn nek te bijten

Maar daarom zwijg ik niet, ik raak niet in de war, ik vlucht niet
Het gemompel van een slimmerik heeft me niet vernietigd
Het heeft me alleen onderwezen in de waarheid
Zoals de wetenschap aantoont dat God dood is
Waarachtig als het vuur dat brandt in Gaza en de Westelijke Jordaanoever
Waarachtig als mijn geloof dat jouw berg verplaatst, het uit Spanje haalt

Hier is waar mijn koninkrijk is
Ik wil ook een troon en wie niet?
Jouw kinderen gaan niet naar school omdat ze rap luisteren
Geen reden tot zorgen, jouw kinderen luisteren naar rap omdat ze stijl hebben
Ze maken onze slang eigen, lachen om het snobisme
Ze zijn geen robots, slachtoffers van de samenzwering van de Super Pop

En al die fashion victim shit
Meisjes die morgen iemand zullen vermoorden voor een facelift
Dat is het onderwijs dat jullie geven, het maakt me wanhopig
Ik zet het op papier of neem het met humor zoals Dave Chappelle
Ik heb meer dan één mond gesnoerd, hoewel zwijgen ook gratis is (hey!)

In de stad zien velen me als een illuminati
Met anderen is mijn relatie die van een yankee en een irakees
Het leven is zo, en ik ben tot het einde kalm
Jij met Tankimacin, zoals bolero's van Machín, treurig
Jouw bestemming is die welke jij hebt gekozen

En als ik ga reflecteren over het leven, gelukkig maar
Kijk: Kijk, het einde is voor iedereen hetzelfde
Het is de levenscyclus van een man
De dood als top en piek, en er zijn geen wonderen
Ik voel dat de weg lang is
Met een hart van steen kleed ik me aan en ga ik

Ik rijd weer een dag tussen cheeta's en weasels
En hoewel ik tegen mijn moeder zeg dat er geen klachten zijn
Ik wil ook een luxe chalet in La Moraleja
En een Cadillac rijden, maar ik ben gelukkig met deze Panama Jack-jas
Zonder meer handicap dan op een track springen

En mijn realiteiten spuugen
Voor jou zijn het zwaktes, voor mij zijn het gevoeligheden
Ze vullen me, trouw aan mijn motto
Geld verdienen van het systeem door muziek te maken tegen het systeem
Zonder meer wapens dan mijn tanden, mijn stem is een Kalashnikov
Een molotovcocktail vanuit de krachtige luidspreker
Met de vloeistof voor de onwetende (hey!), ik vloeibaar intellectueel

De brute kracht maakt me misselijk, dat laat ik aan de nazi
Of aan de straatjongen die elke ruzie op de gemakkelijke manier oplost
Is het duidelijk? Ik kom zonder plan
Ik ben een dichter die soldaat is geworden
En ik weet alleen dat de mix napalm is!
Jij droomt ervan om Don Juan te zijn en champagne te verspillen
Ik geef er de voorkeur aan om te zien wie niets heeft en hem brood te geven, man
Dromer en toneelschrijver, links
Goochelaar van de absurde betekenis

Van het leven, het mijne melancholisch
Ze zeggen dat het uniek is, veroordeeld om te accepteren dat ik een publieke persoon ben
En mijn handtekening in stukken
Ik ben meer van knuffels dan van handtekeningen
Meer van paragrafen dan van fotografen

En hoewel de klappen van het leven, dit is mijn elixer
Bestaan is voelen, hier voelen is schrijven
En ik weet dat het enige geheim is dat er geen geheimen zijn
Alleen respect voor de rap voordat ik een Ecko-trainingspak draag

Ik heb vrienden die je neuken als ze improviseren
Ook al dragen ze levis en een shirt
Ze kennen elke groep, elke skit
Van voor de rap in Madrid
En jij weet niet eens wie Madlib is

Keep it real is de premisse
Hoewel keep it real met jezelf misschien preciezer is
Trap in de voetsporen van deze nomade, niets temt me
Als niets de fout in Babylon vergeeft, zal ik naar Zion marcheren
Ook al herinnert niemand me
Of deze stad die bijt en het groen verslindt

Suburbia en zijn horizonten, mastodont gebouwen
Verslinden de weilanden, de parken, de bergen
En wat blijft er over? Plassen asfalt, hartaanvallen
Te veel lawaai in deze gevangenis
Ik spring en sluip weg, vlucht tussen de anonieme massa
Die hun trots inslikken om daarna hun salaris te innen

Er is geen hardere drug voor mij dan een podium
En er zijn geen meteorieten die de dinosaurussen uitsterven
Ik bedoel degene die dit schrijft, degene die schrijft
Degene die elke nacht weer tot leven komt in jouw audio-speler

Jouw ghetto blaster na zoveel gangster berichten
Zoveel ballast, wie vertrouwt het nog, als rap alleen geleid wordt
Door de koude filosofie van leven van dag tot dag
R voor revolutie, A voor houding, P voor poëzie
Xenofilie, dat is mijn wetenschap
Betekent wat het impliceert, liefde voor het verschil

Liefde die ons martelt omdat liefhebben de grootste gekte is
Tenzij je met gekte houdt, dat zijn mijn twijfels die hechten
Omdat niets blijft duren, ik zou de tijd willen stoppen zoals Hiro Nakamura
Maar wat maakt het uit, mijn rimpel als mijn toewijding blind is
Als het universum de knikker is waarmee iemand speelt

Alles komt op zijn tijd en ik begrijp het niet
Zoveel jaren investeren totdat je voelt dat je stervende bent
En nee, de morgen is niet zeker, etherisch, mysterieus, serieus, kom uit je gat
Ik typ vero in deze coliseum van politiek
Rappers van stripboeken en schietpartijen van oefenschoten
Ik bezit de waarheid niet, hoewel ik het achtervolg, dat geloof ik
Het belangrijkste is om levend van verlangen te zijn

Broeder, spiritueel, het maakt niet uit, ieder in zijn eigen ritueel
Mediteer, voor mij is het essentieel om dynamiet aan elke zin toe te voegen
Om het jou te geven, zodat jij het aan de fascist van jouw klas geeft
Misschien interesseert mijn leven jullie nooit
Het is niet geregisseerd door Martin Scorsese, maar bijna

Ik vlieg tussen gebouwen als een Yamakasi
Zo doe ik het gemakkelijk zoals in Brazilië
En alleen voor het papier kan ik spanning elimineren
Hij begrijpt me en vraagt me niet 80 euro per sessie

De boodschap en niet de roem is mijn bagage, klim omhoog
Trap op me als je omhoog gaat, ik zal je vangen als je naar beneden komt
Klim naar de toppen van mijn dromen, je kunt het zien
Mijn dromen zijn leugens die op een dag niet meer leugens zullen zijn
Van het werkwoord noemen ze me nakomeling, het is genoeg om de microfoon naar de lucht te heffen
En er vallen bliksemschichten op trommelvliezen, kijk naar ze

We zijn woede op een bum clap
Kinderen van de catastrofe, apostelen van de waarheid
Rap als vermaak dat het denken opwekt
Zo voed ik de Nintendo-generatie
Want als dit jouw drug is, kom op, ik nodig je uit voor een gram
Ik proclameer de horror van een furie in jouw hypothalamus

Terwijl ik profetieën uitstort
Handelaar van de hoop en ze storten zich op me als op een messias
Maar er is geen betere leraar dan de fout
En geen zoetheid dan degene die lijdt en dan zijn pijn geneest
En zo heb ik geleefd in deze vloeibare, smaakloze tijden
Zonder bang te zijn voor de angst om niet het typische te rappen

Het is niet anekdotisch, ik ben oprecht
Ik maak een notitieboek openbaar met mijn interne hel om jullie te ontroeren
En als deze (januari) me ontwricht, ontspan ik en zing
Soma produceert stenen en ik gooi ze daarna
Natuurlijk, ik laat Hennessy achter, rum met Seven Up en hef het glas
Op de Hip-Hop en de eer die ik hier breng

Aan de mooie waanzin van het schrijven
Je vangt zielen in miniatuur
Ze zijn niet geschikt voor dit vak
En hier niets in onzin
Jij bent geen mannequin MC in een etalage met jouw pose van magnate

Wat probeer je te doen als je zo ridicuul verkoopt?
Hier alleen hard werken en ballen geven titels
Arme duivel denkt dat hij een God is tussen de goden
En is gewoon een ander veulen in de stal dat trapt
Je roept om glorie en je verdient het niet
Ik neem het drama van mijn roem op me en leef tussen zijn krapte

Ik heb het niet gepland, ik vloog gewoon zoals Tracy McGrady
Ik maakte van rap mijn persoonlijke hersentraining
Mentale oefening aan de rand, ik slijp mijn stijl
Concurrentie met het beeld in de spiegel waarin ik gevangen zit van een tiktak
Die me verdooft, mijn enige habitat een compact

Wat kan ik je vertellen, jongen, dat je niet origineler bent omdat je underground bent
Dat ik niet commercieel ga klinken omdat ik universeel ben
Jullie hebben geen flauw idee, jullie gebrabbel is cynisch
Respectloos tegenover de militanten van mijn metriek
Hier en in Latijns-Amerika, op de hele planeet aarde
Mijn rap zal mijn rap zijn, zal het licht zijn na de duisternis
Mijn rap zal het licht zijn (ja!) na de duisternis.