Anochece / Manifiesto

(Een dag in de Voorsteden)

Een stad die ons gevangen houdt, een vriend die verraadt
Een deur die opengaat, een raam waar niemand achter kijkt
Een streling in de ochtend, een passie
Een woede als symbool van actie van een generatie

Een licht dat straalt, een lied dat me opbeurt
Een traan die valt en een gewond leven reinigt
Een straat die volloopt, een liefde die niet eindigt
Een politicus die wegkijkt en niets doet

Een respect dat je verdient, een onschuld die verloren gaat
Een hart dat sneller klopt als een vijand terugkomt
Een agent die me beledigt, een plek ver weg van hier
Een gevoel dat verborgen blijft uit angst voor wat ze van me zullen zeggen

Een familie die elkaar omarmt, een broer van een andere kleur
Een baas die glimlacht, een advies dat je zonder meer afwijst
Een kortere weg, een luxe die me afleidt
Een rust die me omarmt als de zon ondergaat

Een geur die herinneringen oproept, een meisje dat niet weet dat ik kijk
Een gebroken fotoalbum, maar dat ik nog steeds bewaar
Een vrijheid die vlucht, een microfoon die me begrijpt
Een rechtvaardige wraak, een geheim dat wordt verkocht

Een verhaal dat niet te begrijpen is, een vrouwenlichaam
Een verre kus, een moment van genot
Een gisteren dat niet meer bestaat en een wereld die ons verwerpt
Een dag in de Voorsteden

En tegen degenen van wie ik houd, zeg ik houd vol
Verlies de moed niet, onze gloriedagen komen eraan
Want alleen wie het verdient, zal vrij zijn
Dit is voor jullie, mijn broeders van een andere moeder
We zullen onoverwinnelijk zijn

Spuw je woede eruit
Ook al zeggen ze niet of het goed of slecht is
Breng naar buiten wat je verrot, gladiatoren zonder mes
Voor iedereen die me voelt en me accepteert zoals ik ben
Dit is voor jullie, b-boys

Een moeilijke tijd, een stilte die ontspant
Een man die niet opgeeft, een simpele strohalm
Een afstand die je accepteert, een joint die me verbruikt
Een nacht, een plein, een fles die ons verbindt

Een rijm dat ontsnapt, een droom om te bereiken
Een schema dat je opsluit, een naam die ik niet wil horen
Een moeder die op me wacht, een daad van vriendelijkheid, een misdaad
Een rap die weer tot leven komt als de rest me deprimeert

Een ik hou van je, een tot ziens en een waarom
Een geluk dat me beschermt, omdat ik het zelf heb gezocht
Een biljet dat uit mijn zak komt, een leegte
Een buurt die me herinnert waar mijn mensen zijn

Een zonde zonder spijt, een speeltje dat nog steeds vermaakt
Een enkele weg, een leven of een dood
Een stevige stap over een plas, een portret zonder lijst
Een pagina die nog steeds blanco is

Een lied, een geboorte, een sprongetje, een huilen
Een druppel bloed die opdroogt op het asfalt
Een boom die droge bladeren huilt, een standbeeld dat vergaat
Een lucht die ik nooit zie, omdat de rook het bedekt

Een cadeau dat ik waardeer, een kunst die me doet beven
Een zee die altijd luistert als ik wil praten
Een thuis waar ik rust, een plek van haat en woede
Een dag in de Voorsteden

En aan degenen die me horen, vecht, niet alles is verloren
Dit is voor jullie, mijn fans, ik beschouw jullie als vrienden
Aan San Blas en de herinneringen die ik nog heb
Alicante en zijn straten, waar ik naar terugkeer

Aan mijn familie voor hun onvoorwaardelijke liefde vanaf het begin
Mijn moeder en haar tederheid, mijn vader en zijn opoffering
Aan degene die mogelijk heeft gemaakt dat ik hier blijf
Springend in het diepe met elk album, dit is voor jou

Ik heb alleen een dag nodig, een dag in deze stad
Een dag om te bewijzen dat ik hier ben, dat ik nog leef
Jullie kunnen me Nach noemen, de bondgenoot of de vijand
Of de gek, de verlichte
Maar ik ben gewoon een van jullie, en ik heb alleen een papier nodig
Een microfoon en een paar open geesten
Om te luisteren en te voelen
Ik heb alleen een dag nodig
Een dag in de Voorsteden

Mijn vader is de zon, mijn moeder de maan
Mijn broer is de wind en de aarde is mijn wieg
Mijn enige kinderen zijn de zinnen die ik verzin
En mijn grootste cadeau is dit moment te leven

Waarin ik voel dat zwijgen een doodzonde is
In de hoofdstad van de zonde willen ze me onthoofden
En hoewel ik mijn kinderen in een sprookje zou willen opvoeden
Weet ik dat de wereld vergaat en ze niets zullen overhouden

Ze zullen ratten zijn en het riool zal hen mishandelen
De stad zal zijn naald steken en niemand zal kalmeren
De haat die hen duwt, er zal niets zijn, alleen heksen
Terwijl de rijke kinderen in hun bubbel reizen

Van luxe, van onfeilbare arrogantie
Ik kom uit een plek waar ze zeiden dat slagen onmogelijk was
Nach, een andere troubadour in de jungle die doet alsof hij vrij is
Nach, een andere troubadour die oordeelt over degene die onbewogen oordeelt

En die MC's zo ongelooflijk als ze schrijven
Nee, ze doen geen wetenschap, ze beschrijven niet wat ze leven
Ze imiteren alleen houdingen van iemand die ze willen zijn
Terwijl mijn geest macht vertegenwoordigt zoals Uri Geller

In staat om de straf te zien, in de verraad van een vriend
Ik zeg jullie dat er buiten klootzakken zijn die alleen naar hun navel kijken
Randfiguren die constant over de rand rennen
En hun bankrekeningen dikker maken

Met hun meest serieuze en onverschillige gezicht
Als ze zien dat de dakloze zijn ellende op de stoep bloedt
Ik ben niet verbaasd om dezelfde te zien
Die door puin rommelen, ik zie ze hun trots op hun schouders dragen

Strijdend tegen het systeem dat jullie corrumpeert
Zien dat idioten zonder naam alleen maar shit praten en zich verstoppen
Op straat waar kinderen met rode ogen groen roken in steegjes
Altijd in de problemen

Hun grijze materie in het wit voorspelt een zwarte toekomst
Terwijl de paarse regen hun dromen verdrinkt
Ik keek in de spiegel met de ogen van degene die me haat
En voelde me euforisch omdat alles psychologisch is

In deze dierentuin van gieren en kamelen
Van hongerige honden die wachten op het moment om mijn nek te bijten
Maar daarom zwijg ik niet, ik raak niet in de war, ik vlucht niet
Het gemompel van een slimmerik heeft me niet vernietigd

Ik leer alleen wat waar is
Zoals dat de wetenschap bewijst dat God dood is
Waar als het open vuur in Gaza en de Westelijke Jordaanoever
Waar als het zien van mijn geloof jouw berg verplaatst

Het uit Spanje halen, hier is mijn koninkrijk
Ik wil ook een troon, en wie niet?
Jouw kinderen gaan niet naar school omdat ze rap luisteren
Geen reden tot bezorgdheid, jouw kinderen luisteren naar rap omdat ze stijl hebben

Ze maken onze slang hun eigen, ze lachen om het snobisme
Ze zijn geen robots, slachtoffers van de samenzwering van de super pop
En al die mode shit, fashion victim
Meisjes die morgen iemand zullen doden voor een facelift

Dat is het onderwijs dat jullie geven, het maakt me wanhopig
Ik zet het op papier of neem het met humor zoals Dave Chappelle
Ik heb meer dan één mond gesnoerd, hoewel zwijgen ook gratis is
In de stad zien velen me als een Illuminati

Met anderen is mijn relatie die van een yanki en een iraki
Het leven is zo, en ik blijf tot het einde kalm
Jij met trankimazin zoals bolero's van Machín, treurig
Jouw bestemming is die welke jij hebt gekozen

En als ik ga reflecteren over het leven, gelukkig maar
Kijk: Kijk, aan het einde is het voor iedereen hetzelfde
Het levenscyclus van een man, de dood als top en piek
En er zijn geen wonderen, ik voel dat de weg lang is

Met een hart van steen kleed ik me aan en ga ik
Rijdend een dag meer tussen cheeta's en weasels
En hoewel ik tegen mijn moeder zeg dat er geen klachten zijn
Ik wil ook een luxe chalet in de Moraleja

En een Cadillac rijden, maar ik ben gelukkig met deze anorak, Panama Jack
En zonder meer handicap dan op een track springen
En mijn realiteiten spuwen
Voor jou zijn het zwakheden, voor mij zijn het gevoeligheden

Ze vullen me, trouw aan mijn motto
Geld verdienen van het systeem door muziek te maken tegen het systeem
Zonder meer wapens dan mijn tanden, mijn stem is een Kalashnikov
Een molotovcocktail van de krachtige luidspreker

Met de vloeistof voor de onwetende (eh), vloeibaar intellectueel
De brute kracht maakt me misselijk, dat laat ik aan de nazi
Of aan de cani die elke ruzie op de gemakkelijke manier oplost
Is het duidelijk? Ik kom zonder plan

Ik ben een dichter die soldaat is geworden
En ik weet alleen dat de mix napalm is!
Jij droomt ervan om Don Juan te zijn en champagne te verspillen
Ik kijk liever naar degene die niets heeft en geef hem brood, man

Dromer en toneelschrijver, links
Goochelaar van de absurde zin
Van het leven, het mijne melancholisch, ze zeggen dat het uniek is
Veroordeeld om te accepteren dat ik een publieke persoon ben

En mijn handtekening in stukken, ik ben meer van knuffels dan van handtekeningen
Meer van paragrafen dan van fotografen
En tegenover de klappen van het leven, dit is mijn elixer
Bestaan is voelen, hier voelen is schrijven

En ik weet dat het enige geheim is dat er geen geheimen zijn
Alleen respect voor de rap voordat ik een Ecko-trainingspak draag
Ik heb vrienden die je neuken als ze improviseren
Ook al dragen ze Levis en een shirt

Ze kennen elke groep, elke skit
Van voor de rap in Madrid, en jij weet niet eens wie Madlib is
Keep it real, dat is de premisse
Hoewel, keep it real, met jezelf, misschien is dat preciezer

Volg de sporen van deze nomade, niets temt me
Als niets de fout in Babylon vergeeft, zal ik marcheren naar (sayón)
Hoewel niemand me herinnert
Of deze stad die bijt en het groen verslindt

Voorsteden en hun horizonten, mastodont gebouwen
Verslinden de weilanden, de parken, de bergen
En wat blijft er over? Plassen asfalt? Hartaanvallen?
Te veel lawaai in deze gevangenis

Ik spring en sluip weg, vlucht tussen de anonieme massa
Die hun trots inslikken om daarna hun salaris te innen
Er is geen hardere drug voor mij dan een podium
En er zijn geen meteorieten die de dinosaurussen uitsterven

Ik bedoel degene die ondertekent, degene die schrijft
Degene die elke nacht weer tot leven komt in jouw audio-speler
Jouw ghetto blaster na zoveel gangster berichten
Zoveel ballast, wie vertrouwt, leidt alleen de rap

De koude filosofie van leven van dag tot dag
R van revolutie, A van attitude, P van poëzie
Xenofilie, dat is mijn wetenschap
Betekent wat het impliceert, liefde voor het verschil

Liefde die ons martelt
Omdat liefhebben de grootste gekte is, tenzij je met gekte houdt
Het zijn mijn twijfels die etteren omdat niets blijft
Ik zou de tijd willen stoppen zoals Hiro Nakamura

Maar wat maakt het uit, mijn rimpel als mijn toewijding blind is
Als het universum de knikker is waarmee iemand speelt
Alles komt op zijn tijd en ik begrijp het niet
Zoveel jaren investeren tot je voelt dat je stervende bent

En nee, de morgen is niet zeker, etherisch
Mysterie, serieus, kom uit je gat
Ik typ vero in deze coliseum van politiek
Rappers van stripboeken en schietpartijen van oefenschoten

Ik bezit de waarheid niet, hoewel ik die achtervolg, of dat geloof ik
Het belangrijkste is om te leven van verlangen
Lichamelijk, spiritueel, maakt niet uit, ieder voor zich
In zijn eigen ritueel mediteert, voor mij is het vitaal

Dynamiet aan elke zin toevoegen
Om je te geven, zodat jij ze later aan de facho van jouw klas geeft
Misschien interesseert mijn leven je nooit
Het is niet geregisseerd door Martin Scorsese, maar bijna

Ik vlieg tussen gebouwen als een yamakasi
Zo doe ik het gemakkelijk als Brazilië
En alleen voor het papier kan ik spanning elimineren
Hij begrijpt me en vraagt me niet 80 euro per sessie

De boodschap en niet de roem is mijn bagage die klimt
Trap op me als je omhoog gaat, ik zal je vangen als je naar beneden komt
Tot de top van mijn dromen, je kunt het zien
Mijn dromen zijn leugens die op een dag niet meer leugens zullen zijn

Van het werk noemen ze me nakomeling, het is genoeg om de microfoon naar de hemel te heffen
En er vallen bliksems op trommelvliezen, kijk naar ons
We zijn woede op een boomklap
Kinderen van de catastrofe, apostelen van de waarheid

Rap als vermaak dat het denken opwekt
Zo voed ik de Nintendo-generatie
Want als dit jouw drug is, kom op, ik nodig je uit voor een gram
Ik proclameer de eer om de woede in jouw hypothalamus te zijn

Terwijl ik profetieën uitstort
Handelaar van de hoop en ze storten zich op me als op een messias
Maar er is geen betere leraar dan de fout
En geen zoetheid dan degene die lijdt en dan zijn pijn geneest

En zo heb ik geleefd in deze vloeibare, smaakloze tijden
Zonder bang te zijn voor de angst om niet het typische te rappen
Het is niet anekdotisch, ik ben oprecht
Ik maak een notitieboek openbaar met mijn interne hel om jullie te ontroeren

En als deze januari me ontwricht, ontspan ik en zing
Soma produceert stenen, ik gooi ze daarna
Natuurlijk, ik negeer genesis, rum met seven up en hef het glas
Op de hip-hop en de eer die ik hier breng

Aan de mooie opwinding van het schrijven
Snap je het?
Zielen in miniatuur
Zijn niet geschikt voor dit vak
En ze vleien de onzin, jij bent geen MC
Etalageman met je pose van magnate

Wat probeer je? Als je zo verkoopt, ben je belachelijk
En hier geven alleen hard werken en ballen titels
Arme duivel denkt dat hij een God is tussen de goden
En is gewoon een ander paard in de stal dat schopt

Je roept om glorie en je verdient het niet
Ik neem het drama van mijn roem aan en leef tussen zijn krapte
Ik heb het niet gepland, ik vloog gewoon als Tracy McGrady
Ik maakte van rap mijn persoonlijke Brain training

Mentale oefening aan de rand, ik slijp mijn stijl
Concurrentie met het beeld in de spiegel waarin ik kijk
Gevangen in een tic-tac dat me verdooft
Mijn enige habitat een compact, wat moet ik je vertellen, jongen

Dat door underground te zijn, je niet origineler bent
En niet omdat ik van universeel ben, ga ik commercieel klinken
Jullie hebben geen flauw idee, jullie verborrea is cynisch
Respectloos tegenover de militanten van mijn metriek

Hier en in Latijns-Amerika, op de hele aarde
Mijn rap zal zijn, mijn rap zal het licht zijn na de duisternis
Mijn rap zal het licht zijn (ja!) na de duisternis

Op de hele aarde, waar ze me ook horen
In Spanje, in Mexico, Peru, Colombia, Portugal, Venezuela
Chili, Argentinië, Brazilië, Angola, Guinee, maakt niet uit waar jullie zijn
Bolivia, Puerto Rico, de Verenigde Staten, El Salvador, Panama
Costa Rica, Ecuador, al mijn Latijnse soldaten daar
Iedereen! Voor degenen die deze shit verslaafd maakt
Dit is de rap die de ziel reinigt, die het leven bevlekt
Nach, manifest