Desafio

De wereld is van mij, de wereld is van mij...
Hebben jullie gezien wat ik heb gezien, zijn jullie geweest waar ik ben geweest, hebben jullie gebroken met wat gepland was, hebben jullie gebloed voor de liefde, hebben jullie de kans overwonnen, hebben jullie schaak gespeeld tegen de dood, volgehouden tot je bewusteloos viel, de ervaring is mijn lerares, ik was haar beste leerling, ik liet nooit hoofdstukken leeg, denken jullie dat jullie ballen hebben, doen jullie alsof jullie god zijn, jullie maken alleen maar een schande, wanneer zeggen jullie vaarwel? Ik leef tussen miljoenen die elkaar zoeken, kom op, vertel me wie jullie zoeken, ik vecht tegen monsters, menselijke en stedelijke strijd, stad van resten, stad zonder gezichten. Want 091 kan 666 zijn, want de VS is soms de K.K.K, want het geluid van tik-tak kan dan big-bam maken en terwijl de een [PIN] doet, doet de ander [Geluid van een pistool]. Het is gewoon een flashback, een van de velen, het is mijn Slag bij Lepanto waarin ik val tegen mc's en weer opsta. Ze zeggen dat ik achterstevoren loop en hier zie je me met mijn hoofd hoog en de wereld onder mijn voeten.

[Refrein]
De hip-hop is van mij,
de gave is van mij,
de tijd is van mij,
de uitdaging is van mij,
de straat is van mij,
het spel is van mij,
de wereld is van mij.
(Bis)

Velen keken naar me als naar een held, ik was gewoon een leerling, samen met de jongens van het maïs, zonder dat ik stof in mijn neus laat komen, ik ga ervoor, elke seconde voelend als een Kodak-moment. Niemand gaf me vleugels, maar ik leerde vliegen, ik stopte jullie kogels niet, maar ik leerde ontwijken, jullie wilden me vermijden en elimineren, me alleen laten als een schipbreukeling verloren in de uitgestrektheid van de zee. Ik maak van rap een orkaan, als ze stelen ben ik een doberman, ik zorg ervoor dat ze in hun discman elk refrein herhalen, dat ze me horen van de wijk San Blás tot Yucatán, terwijl ik rustig schrijf en weer een Mac mardican rol, want jouw onzin horen is als brood met brood eten, ik maak van mijn microfoon een kunst zoals Candyman, breng de pijn zoals Methodman, vergiftig tussen asfalt en teer, ik zette mijn snuit, baas mijn jongen, ik wijd mijn poëzie aan jou, vermengd in jouw melodie, we zullen ooit zijn als Bonnie & Clyde, mijn vriend het boek, mijn teken weegschaal, mijn stijl vrij, er is geen balans die woorden van dit kaliber kan wegen, voor degenen die je met een kwaad oog aankijken, jullie lijken op heksen, ik prik het in bladen als naalden vanuit mijn bubbel. Ze zeggen dat ik achterstevoren loop en hier zie je me met mijn hoofd hoog en de wereld onder mijn voeten.

[Refrein]
De hip-hop is van mij...
(Bis)

De wereld is van mij, het ligt in mijn hand, de wereld is koud en mijn rap is butaan, het zal de zomer brengen voor degenen die vrede zoeken en vroeg willen ontwaken, voor degenen die de waarheid zeggen, ook al betalen ze er duur voor, kijk in de asfaltweiden, je zult me vinden, ga verder dan de muren, je zult me zien, zoek op de toppen van de Himalaya als je wilt, speel het volkslied van de Canalla en je zult verdwijnen. Jullie zullen nooit de essentie van de eeuwige rijm begrijpen, als jullie zieke geest blijft rondhangen in de kroegen, als jullie zieke geest geïsoleerd blijft in de grotten, zuigend aan de kruiseling van het grote kwaad dat ons regeert, ik zag de schoonheid in de hoofden van de beesten en voelde de verdriet tussen de felste lichten, ik ontmoette de dood en kuste haar, ik reisde door het universum en ben al terug. Nu zegt iedereen Nacho, je bent een groot dichter, je laat ons het donkere en onrustige leven van de planeet het beste zien, grote dichter, grote dichter, dat is Nacho, ons grote geheime wapen.

[Refrein]
De hip-hop is van mij...
(Bis)

Jullie weten al dat ik hiervoor geboren ben, ik ben hiermee opgegroeid, ik heb hiervoor geleefd, er zijn er maar weinig die me hierin kunnen verslaan, mijn verhaal is vandaag een rap die geschiedenis zal maken, Vage Poëzie 2003, De wereld is van mij, dat is de uitdaging, Nach.