Mareridt

In een donkergroen bos
Waar het zonlicht niet doordringt
Hier lig ik in het donkere houten huis
Waar het stof om mijn gezicht danst
Een edelhert zweeft daarboven
Zijn ogen zijn zo zwart
En vol woede
In een razende val komt het naar beneden
Het wil mijn botten vergruizen
Doorboord mijn borst
In het kleine huis lig ik alleen
Maar ik hoor iemand hoesten
Achter de gesloten poort van de donkere kamer
Daarbinnen ligt een dode vrouw
Ze komt plotseling op me af
Ik val voor haar voeten
En op de stoffige stenen vloer
Geef ik me aan jou over