ももいろの鍵 (momoiro no kagi)

Huil je? Ben je boos?
Een kinderlijke stem vraagt
Maak je geen zorgen, ik lach nog steeds
Antwoorden zweven alleen in de lucht

Wat ik die dag tekende, de kleur van dromen
Wordt langzaam zwart
Ik weet dat ik niet alleen ben
Ik kijk naast me

Even omkijkend
Ver weg aan het verdwijnen
De splitsing lijkt wel een diorama
Als herinneringen die zijn ingesleten

De klaver die ik uitnodigde, deze plek gekozen
Staat op het stralende podium
Samen gaan we, jouw hand in de mijne
Ik wens dat het geen pijn doet

Koud, zo koud
Elke keer weer opwarmen
De schitterende lichten en de vallende schaduwen
Ik wil alles liefhebben

Huil niet, huil niet
Daarom ben ik bij je
Met mijn hand op jouw trillende vingers
Totdat we de sleutel openen

Uiteindelijk de lasten die we dragen, het geluid dat we toevertrouwen
De contouren worden zwart
Ik weet dat ik niet alleen ben
Ik kijk vooruit

Even omkijkend
Verlies het zicht
De splitsing lijkt wel een fotolijst
Met herinneringen die zijn opgeborgen

De klaver die ik uitnodigde, neem een blad in je hand
Wachtend op een nieuw podium
Samen gaan we, jouw ogen in de mijne
Ik wens dat de sterren niet vervagen

Helder, zo helder
Reik naar wat voor je ligt
Wat ik aanraak en de wonden die ik heb
Ik wil alles onthouden

Geef niet op, geef niet op
Daarom ben ik bij je
Tot diep in de scheiding, naar de onzichtbare wereld
Ik hoop dat je dromen bereiken

Huil je? Ben je boos?
Een kinderlijke stem vraagt
Maak je geen zorgen, ik lach nog steeds
Ik breng mijn antwoorden in een lied

Nu glimlachend, glimlachend
Zachtheid op je wangen
De schitterende lichten en de vallende schaduwen
Ik denk aan alles

Overwin en ga verder
Gewoon vooruit blijven lopen
Met mijn hand op jouw trillende vingers
Totdat we de sleutel openen

Zelfs als het roestig is
Met kleuren die niet vervagen, nu
Open ik de deur